Spacer

[Ewa Włodek]

Idziemy. Z nami wiosna w zielonej opończy.
Przez łez szkło zmatowiałe spoglądam spod ronda,
skrywając, za bezdusznym grymasem Giocondy,
smutną pewność, że oto coś właśnie się kończy.

Milczę. To jeszcze chwila i wszystko się zmieni.
W palcach w czerni mam różę na długiej łodydze,
dzisiaj po raz ostatni ją i ciebie widzę,
nim zamkną się za tobą drzwi. Ciężkie. Z kamienia.

[e_14scie]

w czarnych rękawiczkach, tak to odczytuję

W palcach w czerni mam różę na długiej łodydze,

Ciężkie. Z kamienia.

narzuca mi się ciężkie, bo z kamienia

to pogrzeb, Ewo

róża

podoba mi się

[Ewa Włodek]

tak, Ewo, w czarnych rękawiczkach... Bo to jest pogrzeb, niestety...A róża - miała na tym pogrzebie szczególne znaczenie...


Pięknie Ci dziękuję za odwiedziny i dobre słowo o wierszu; jest dla mnie wżany...
Moc serdecznosci dołączam i uśmiechy...
Ewa

[Leon Gutner]

Nastrojów i minimalistycznego sposobu ich wypisywania zazdroszczę ci od zawsze Ewo .
Czytelniczy spacer Leona po twoich wersach - w pełni udany .

Pozdrawiam L.G.

[Ewa Włodek]

ooo, Leonie, jakże się cieszę, że moje wierszyki dają Tobie nieco radości...

I cuuudnie dziekuję Ci, że mnie dowiedzasz, i za dobre, serdeczne słowa...
I mnóóóstwo serdeczności z uśmiechami posyłam
Ewa