czas w sakiewce

[Napoleon North]

czasem trzeba kogoś pożegnać by kogoś powitać

kołyska buja się
ociera o ścianę
cień jakby lekko urusł
wyszedł z pokoju

czyste ręce znów są brudne
i żeby bez powtarzania
od ,,i" nie zaczynać
trzeba usiąć zapłakać


czas się nie wzruszy
to przwda
lecz na chwilę przystanie
cofnie co się skończyło

zasejwuje co miłe
w głowach co są w podróży
a kiedy jej kres nastanie
odpoczniesz ...kochanie

[em_]

- czas się nie wzruszy to przwda? - chyba coś się tam pomyliło..
temat, jak temat, ale wykonanie bardzo mnie przekonuje.
Pozdrawiam

[haiker]

czasem trzeba kogoś pożegnać by kogoś powitać

kołyska buja się
ociera o ścianę
cień jakby lekko urusł
wyszedł z pokoju

czyste ręce znów są brudne
i żeby bez powtarzania
od ,,i" nie zaczynać
trzeba usiąć zapłakać


czas się nie wzruszy
to przwda
lecz na chwilę przystanie
cofnie co się skończyło

zasejwuje co miłe
w głowach co są w podróży
a kiedy jej kres nastanie
odpoczniesz ...kochanie

Wklejam całość, bo jest "warta" zachowania.
Zazwyczaj nie zwracam uwagi na literówki lub błędy, ale ich tutaj jest za dużo, by nie wspomnieć o nich (urusł, usiąć, przwda, także nieuzasadniony anglicyzm zasejwuje). O interpunkcji nie wspomnę.

Ale o co chodzi w wierszu? Czy to wiersz abstrakcyjny? Raczej nie. Wyjście z pokoju trochę znienacka, jakie jest powiązanie z wcześniejszymi słowami pierwszej zwrotki? Zapłakanie kończące drugą także nie wiadomo z czego wynika. W trzeciej manipulowanie z czasem, w pełnej dezynwolturze i w równie pełnym bezsensie.
Wiersz się zaczyna krystalizować w czwartej, we wskazaniu uzasadnienia motta, ale już nie tytułu. Sprowadza się zaś do tego, że lepiej pamiętamy jasne strony życia i... związków.

[Napoleon North]

To paradoksalizm inaczej mówiąc mój styl .haiker daj sobie spokój i nie komentuj moich tekstów