Jednokierunkowość

[Marcin Sztelak]

Już nie wracamy, kochanie.

Drogi kurczą się tuż pod twoimi drzwiami,
nieufnie przekręcasz klucz.
Światło gaśnie zdmuchnięte szeptem,
lecz cóż – brakuje ust w ciemności,

która lgnie do nóg. Spętanych,
więc nie mówię dobranoc, sama wiesz,
sen boli tylko odrobinę mniej.

A właściwie tak samo.

Tak, już odchodzę, kochanie.

[Aiwis]

Sen dla mnie jest ukojeniem! Czasem dla niektórych wszystkim...

[Adela]

Jest w tym wierszu tajemnica, ciemność.
Pozdrawiam,
A.

[haiker]

Są dwa bardzo dobre wyimki: drogi kurczą się tuż pod twoimi drzwiami oraz [ciemność], która lgnie do nóg.

Pozostałe, zwłaszcza nasilona dedykacja, sprowadzają nawet te obiecujące wersy do odpustowego poziomu.