Kawowa villanella

[atoja]

Znów do mnie powracasz jak deszczowa pora
w aromacie kawy rozmową do świtu
i refleksją źrenic w rytuale doznań.

Gdy na filiżance pozostał ust koral
i dłoni do dłoni bezpiecznie i blisko
niezmiennie powracasz jak deszczowa pora.

W poszumie sawanny płyniesz jak canzona,
pośród macierzanki dosięgasz błękitu
refleksją w źrenicach i paletą doznań.

Jesteś tajemnicą tak jak boska Oya,*
zapachem w powiewie ciepłego monsunu
powracasz znów do mnie jak deszczowa pora.

Odurzeni smakiem, zapatrzeni w zorzę
a w żyłach wciąż tętnią afrykańskie rytmy
refleks lśni w źrenicach , cała gama doznań.

Czas wyostrza zmysły, nie lubi pożegnań,
gdy aromat kawy w egzotycznym ziarnie
niezmiennie powraca jak deszczowa pora
refleksją w źrenicach, rytuałem doznań.

07.2014

*Oya - afrykańska bogini wiatrów

[Leon Gutner]

Się przy villach nie wymądrzam ale wrażenie ogólnie pozytywne .

Z uszanowaniem L.G.

[P.A.R.]

pośród macierzanki dosięgasz błękitu

to chyba nie z tej bajki
gdy wakacje nazbyt gorące...

[Liliana]

Się przy villach nie wymądrzam

ja też, bo sama ich pisać nie potrafię,
ale pozdrowienia dla Autorki załączam

[atoja]

to chyba nie z tej bajki
gdy wakacje nazbyt gorące...

jak najbardziej
macierzanka ma wiele korzeni a kolor i zapach wciąż ten sam...

Dzięki wszystkim za miłe odwiedziny

[skaranie boskie]

Macierzanka, kocimiętka, maciejka-samosiejka...
Pachnie to wszystko, zwłaszcza wiosną i latem.
Może jeszcze czeremcha i jaśmin.
O tym mogę podyskutować, o villanelli, niestety, nie.
Nie moja bajka, Atojo. Nie znam się.