Zgnuśniałam

[Gipsy]

uświerkłam zgnuśniałam przywiędłam
z początku niebacznie bez wstrząsów
powoli krok sczezł mina zrzedła
w rytm fałszów i mdłych oczopląsów

przygniotło wtłoczyło w czeluście
za każdym zakrętem coś bodzie
los drwi trąc opuszkiem po spuście
choć walczę - zostałam na lodzie

nie sypiam nie jadam znów piję
gnam w mrok niczym Speedy Gonzales
marchewki wciąż skąpią lecz kijem
częstują raz po raz w zapale

zgnuśniałam skurczyłam się zwiędłam
przykładnie stawiana do pionu
bo przecież o mrówki świat nie dba
a życie w twarz drwi bez pardonu

pacynka smerfetka muminek
westalka domowych landszaftów
posypię popiołem swą winę
przytaknę do taktu do taktu

RC 21.07.14

[Leon Gutner]

Bardzo do taktu . I jeśli poza klimatami Leona to właśnie w ten sposób .
Ciekawy pomysł , który zresztą przeczytał się bajecznie.

Sama przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

marchewki wciąż skąpią lecz kijem
częstują raz po raz w zapale

Najprawdziwsza prawda.
Tak jest zawsze i wszędzie, rzecz w tym, żeby tego kija nie zauważać, smakować zaś każdą, nawet maleńką marchewkę.
Dobry wiersz, Gipsy.
Sprawnie napisany.