śpiąca brzoza

[Adela]

masz wielkie szczęście
jeszcze za życia stałaś się tym
co kochasz najmocniej
cienkimi płatami dożywasz jutra
i drżysz gdy pada śnieg

minęła druga wiosna
niektórym drzewom
pękają pnie czarnieje kora
kredowobiałe oblicze
odpowiada milczeniem

[Gloinnen]

Wiersz sprawia wrażenie niedokończonego. Obrazy całkiem przyzwoite, ale nic z nich nie wynika, dlatego Twoja impresja wydaje się jeszcze zbyt powierzchowna.

Czytałam kiedyś w dzieciństwie bajkę o fontannie zaczarowanej w drzewo.

jeszcze za życia stałaś się tym
co kochasz najmocniej

Tę myśl bym bardziej rozwinęła, bo właśnie ona nadaje temu tekstowi jakąś głębię, potem zaczyna być płasko, rycinowo.

Pozdrawiam,


Glo.

[Berele]

I drżysz, gdy pada śnieg - ładne, zgrabne. Niestety są w wierszu frazy pozbawione tego blasku.

[Adela]

Gloinnen, Berele dziękuję za sugestię. Pomyślę.
Pozdrawiam,
A.

[Bożena]

za Glo- bo czym się stała?- zagadka pozdrawiam

[Henryk VIII]

Wiersz wyciszony, prawie ( choć nie do końca) łagodny - to nie ta drapieżna Adela, co zwykle Piszesz " pękają pnie czarnieje kora
kredowobiałe oblicze
odpowiada milczeniem"
Z pozdrowieniami H8

[Adela]

Henryku, dziękuję za komentarz. Przyznam się, że w komenatrzu najbardziej podoba mi się słowo drapieżna;)
Pozdrawiam,
A.

[Ewa Włodek]

brzoza - ma ciekawa symbolikę, bo - symbolizuję kobieca młodość i nadobność, i niewiastę-uzdrowicielkę (druidyczna brzoza i jej lecznicze właściwości; nie na darmo obsadzano brzezina cmentarze ofiar zarazy) i brzoza-płaczka (brzozowe krzyże na grobach). W Twoim wierszu - kobieta, ale jakby już bliżej drugiej strony życia? Coś jest w wierszu...
Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Adela]

Ewo, dziękuję za Twoją interpretację.
Pozdrawiam,
A.

[eka]

Krucha, drżąca a silna i pogodzona.
Taki obraz zobaczyłam.