szwy

[Adela]

nie umiem ci odpowiedzieć
dlaczego chodzę w kółko

kilkakrotnie przeszłam przez park
nie wstępuje się dwa razy
do tych samych drzew
świergotów ukrytych w gałęziach
parę klatek
w roli głównej dziura
wypalona przez domowe ognisko
rozmnażające się szramy w lustrze

puszczają we mnie szwy

[coobus]

Niewiele słów, a tak dużo treści. Takiej, która trafia i dociera. I która zostawia chwilę refleksji. I pewien rodzaj zadrapania, które zostawia ślad przez jakiś czas.

[haiker]

Istota jest w
parę klatek
w roli głównej dziura
wypalona przez domowe ognisko
rozmnażające się szramy w lustrze

puszczają we mnie szwy

ale czy byłaby równie istotna, gdyby nie szaro-codzienny początek?

połączyłbym szramy w lustrze z puszczaniem szwów. Notabene "szwy" zawsze mi się kojarzą z francuskim słowem cheveux.

[Adela]

Coobus, miło mi:)


Haiker

ale czy byłaby równie istotna, gdyby nie szaro-codzienny początek?

- otóż to, nie byłaby;)

[eka]

Poeta najbardziej przylega do samego siebie, chyba dlatego potrafi nazwać innych emocje.
Taka refleksja po Twoim bardzo dobrym wierszu.

[Adela]

Eka - dziękuję:)