niedobór

[coobus]

czemu ona... nikt nie wie czemu właśnie ona
zapytajcie lecz może on też tego nie wie
ich pąki rozkwitały na tym samym drzewie
pozbawione promieni
w zbyt gęstych koronach

zamyślona skromniutka niezbyt urodziwa
w powyciąganym szarym włóczkowym sweterku
z bezradnością dziecięcą na twarzy i w sercu
pewnie tam ją wypatrzył
wśród gałęzi krzywych

czym tak ująć umiała tego też nie wiemy
może potęgą myśli które go przerosły
może głodny był wtedy zwyczajnej szarości
wśród pąków słońcem sytych
krwawych od czerwieni

może tamtym pytaniem którego nie kryła
powtarzając je w kółko od pewnego czasu
skąd w ludziach taki wielki niedobór atłasu
czemu ciała wypełnia
workowata bryła

nie miał o tym pojęcia lecz czy to coś zmienia
my tego też nie wiemy bo co za różnica
ważne że razem chcieli zanurzyć się życiu
w niedoborze atłasu
w szarości istnienia

[Leon Gutner]

Nie wiem jak to ująć ale ty Coobi będziesz wiedział o co chodzi .
Czuję się ujęty historią zaczytaną i niedoborem atłasu .

Z podziwem niezmiennym

L.G.

[skaranie boskie]

Dobre.
Takie niby nic nieznaczące.
Ot, zwyczajny niedobór atłasu i... szarości.
No i trafiło i ją, i jego. Jak to w życiu.
Potrafiłeś z szarej prozy życia wydobyć atłasowy wiersz, więc nie miejsce tu na niedobory...

[misza]

Potrafisz odnaleźć piękno wszędzie.
No i ta finezja konstrukcji wiersza!
Czuję niedobór takich utworów

[eka]

Bór, taki naturalny, teoretycznie ma niedobór kunsztownych alejek, czy też gipsowych figurek ze świątyń dumania, klatek z papugami, ale bez tego wszystkiego jest piękniejszy.
Pięknie poprowadzony wiersz.

[em_]

Coobus, wiersz jest piękny, przypomniało mi się 'people ain't no good'
cudowne, pozdrawiam

[coobus]

przypomniało mi się 'people ain't no good'

...na rozwieszonej pięciolinii
strach już nie boli
próżno czerwienią dyszy ziemia
jak z ballad Cave'a i Cohena
no fear of falling...

to fragment mojego wiersza bez lęku, który tu zamieściłem. Nie bez powodu utrwaliłem Cave,a w swoim wierszu - po prostu wciąż go słucham i wciąż nie mam dosyć. We wspomnianej przez ciebie piosence są i takie słowa:


Pobraliśmy się pod wiśniami
Ślubowaliśmy sobie wśród kwiatów
I wszystkie kwiaty opadły żeglując
Przez ulice i place zabaw

Słońce padało na prześcieradło
Zbudzone przez porannego ptaka
Kupowaliśmy niedzielne gazety
I nigdy nie czytaliśmy ani słowa

Ludzie nie są wcale dobrzy...

I chyba masz rację, jest tu zbieżność myśli przewodniej. Sam bym na to nie wpadł. Dzięki.

Eka, Misza, Skaranie, Leo - Wy też to rozumiecie. Za spotkanie przy wierszu

[anastazja]

O, jejku! Nie było mnie tutaj. A Ty mój drogi coobusku przyprawiasz o zamęt w głowie. Tyle wrażliwości i piękna płynie w tym wierszu. Cudeńko! Zabieram i dziękuję, za piękno, które tworzysz.

Pozdrawiam