Walc na starym chodniku

[skaranie boskie]

Walc na starym chodniku



Noc nie nastraja mnie ckliwie,
nie budzi wspomnień przed świtem;
wiatr letni chwyta za grzywę –
pragnie dogonić, co skryte.

Ta noc, jak ciemna ulica -
kołyska śpiących latarni,
zdobiona światłem księżyca -
dziś, niczym przystań, przygarnie.

Znowu zabrała na spacer
po starych, zdartych chodnikach -
pokazać chciała tę prawdę,
o ktorej milczy zazwyczaj.

Szliśmy, jak zawsze, pod rękę,
od krańca zmroku, do czerni -
w nadziei chwili namiętnej -
tak bliscy sobie i wierni.

Noc nie nastraja mnie ckliwie,
nie prosi nawet do walca;
i nie wiem, czemu się dziwię
pokusie, która wciąż wraca…



Willich (DE)
15 czerwiec 2014


skaranie boskie

[bartosia]

Skaranie,

- dobrze, ze nie nastraja ckliwie
za to
przyprowadza pierwszorzedna wene

[Leon Gutner]

A to Leonowa ulubiona poetyka więc czuję się wierszem przygarnięty
To był cudowny nocy spacer Małpko .

Z największą przyjemnością L.G.

[lczerwosz]

Niby nie, a jednak. Intensywnie. Wielokrotnie, może już nawet obsesyjnie, jeśli nie nałogowo. Tylko wyobraźnia pozwala na wypełnienie pustki. I piękny wiersz. Się udał bardzo.

[Henryk VIII]

A mi się podoba ten fragment: " Szliśmy, jak zawsze, pod rękę,
od krańca zmroku, do czerni -"

[skaranie boskie]

przyprowadza pierwszorzedna wene

Nie wiem, Bartosiu, czy pierwszorzędną, ale rzeczywiście przyprowadziła.
Dziękuję za odwiedziny.

To był cudowny nocy spacer Małpko .

Leonie, rozpieszczasz małpę...
Ale dzięki.

Tylko wyobraźnia pozwala na wypełnienie pustki.

Co racja, to racja, Leszku.

piękny wiersz. Się udał bardzo

No i jak tu się nie cieszyć?
Fajnie mieć takich odbiorców...

A mi się podoba ten fragment: " Szliśmy, jak zawsze, pod rękę,od krańca zmroku, do czerni -"

Mnie też, ale nie wypada mi o tym pisać.

[eka]

pokazać chciała tę prawdę,

Zaimek wskazujący dla potrzeb regularności zgłosek?
Oto są bariery wierszy regularnych, małe co prawda, ale zapychacze.

Niemniej całość bardzo liryczna, nostalgiczna.
Podoba się.

[lczerwosz]

Szliśmy, jak zawsze, pod rękę,
od krańca zmroku, do czerni

A mi się przypomniał dowcip o rozwiązaniu problemu czasoprzestrzeni w wosjku.
"Będziecie kopali ten rów od tego kołka do czternastej."

pokazać chciała tę prawdę,

Zaimek wskazujący dla potrzeb regularności zgłosek?
Oto są bariery wierszy regularnych, małe co prawda, ale zapychacze.

a może: chciała pokazać mi prawdę

[skaranie boskie]

pokazać chciała tę prawdę,

Zaimek wskazujący dla potrzeb regularności zgłosek?
Oto są bariery wierszy regularnych, małe co prawda, ale zapychacze.

Nie do końca masz rację Eko.
Owszem, często musimy stosować zapychacze, tym razem jednak zaimek jest uzasadniony, mowa bowiem o konkretnej prawdzie, tej, o której noc milczy zazwyczaj.

Niemniej całość bardzo liryczna, nostalgiczna.
Podoba się.

A to już mnie raduje niepomiernie.

"Będziecie kopali ten rów od tego kołka do czternastej."

Świetne!

[coobus]

Się udał bardzo.

To musiała być noc lipcowa. Taka, jaką zapamiętałem. Nie tylko Ty ją spotkałeś.
I też przed nią nie uciekałem. Choć za ten wiersz zapewne woli Ciebie. Ale ja już się rozglądam za nocami sierpniowymi. Ta noc perseidów, na przykład... ją też spotkałem przed laty, w górach. I została mi w pamięci na zawsze. Wczoraj nie wyszedłem jej na spotkanie.
Pozdrawiam