Warstwy

[Marcin Sztelak]

Czas sypie się na głowy,
a nam to rybka – kolokwializm
na dobry początek.

I nie ma potrzeby martwić się końcem,
sam nadejdzie – kompletnie nieproszony.
Na razie jest dobrze – wciąż żyjemy.

Lepiej czy gorzej – bez znaczenia,
jedyne o czym trzeba pamiętać
to garść ziemi.

Licho nie śpi, więc także czuwamy.
Dyskusje ze szklanką półpełną
i żal pustej części.

Nieodzowne stany depresyjne oraz prawdy
na każdą okazję. Na przykład epitafium
albo testament.

Z kłamstwem na temat władz umysłowych.

[haiker]

Pierwsze trzy, nawet cztery to oczywiście komunały. To nawet na transparentach nie miałoby już racji bytu.

Ale końcówka:

Nieodzowne stany depresyjne oraz prawdy
na każdą okazję. Na przykład epitafium
albo testament.


Tu są ciekawe przeciwstawienia, jakby każdej warstwie, towarzyszyła nieodłączność. Właśnie słowo "nieodzowne" (a nie wieczne, niezbędne, nieuleczalne).

I pełne ekspresji kłamstwo na temat władz umysłowych. Wcale nie jest rozpaczą - może być podparciem. Jak to warstwa.

[skaranie boskie]

Chyba trochę przegadane.
I ten wtręt o kolokwializmie zdecydowanie bym odrzucił.
Udane frazy wychwycił przedmówca, nieudane też są, ale przecież nikt nie jest doskonały...

[eka]

Warstwy - czy chciałeś poprzez banał zapisu oddać miernotę przeżywania życia?
Ten kolokwializm w 1. strofie mi to podpowiada.

[Berele]

Zapis tekstu mógłby jeszcze wariować, ale to i tak nie zmieniłoby jego ostatecznego wyrazu, że przemijanie jest nieodłącznym atrybutem losu, mniej lub bardziej sympatycznym.