1939

[Napoleon North]

witaj jesienna wojenko
cienie w okopach idące

mimo to że ze skazą
przez czas wymazaną

rozgrzeszone rany
uświęcone bólem

cios za ciosem
z przodu a w końcu
i w potylicę

smak niewoli
dolanej do krwi

zapisanej w pamięci
mas usmarkanych
gówniarzy

gdzie karabin?

pozostało
pióro

[Fałszerz komunikatów]

Ave!
Tylko czwarta strofa, w której decydujesz się ujawnić jaki jest temat wiersza i puenta. Reszta poprawna i w wielu wierszach czytana To nie jest szczyt Twych możliwości, Faraonie, tyle powiem. Tytuł to też pójście na łatwiznę z Twej strony.
Do miłego

[haiker]

Coś chyboce w relacji karabin-pióro, ale wcześniej ględzenie o wojnie w stylu nijakim.

[Gloinnen]

witaj jesienna wojenko

Początek udany. Może dlatego, że przełamuje bogoojczyźniane, pełne zadęcia zwroty.
Szkoda, że dalej nie pociągnąłeś wiersza w tym ironicznym duchu.

rany
uświęcone bólem

Więcej patosu chyba się nie dało.
by

gdzie karabin?

pozostało
pióro

To jest akurat celne. W gruncie rzeczy instynkty mordercze pozostały w człowieku nawet pomimo wszystkich cywilizacyjnych naleciałości. Tylko nie biegamy już z pięściakami po puszczy ani erkaemem po ulicy. Mamy subtelniejsze narzędzia do tego, aby ze sobą wojować.

Pozwoliłam sobie na kanwie tego wiersza zbudować rodzaj wariacji, wykorzystując jego mocne (moim zdaniem) strony.

***
witaj jesienna wojenko
witajcie cienie
w okopach
w pamięci
usmarkanych
gówniarzy

choć czas wymazał
skazy

dalej cios za ciosem
z przodu
a w końcu i w potylicę

***
gdzie karabin?

pozostało
pióro


Pozdrawiam,


Glo

[Berele]

smak niewoli
dolanej do krwi

Ładne. Wciąż aktualne pytania o patriotyzm.