Przetrwać

[Fałszerz komunikatów]

Nie widziałem poprzedniej wersji, zapewne wiele straciłem...

[żakote]

Najlepiej byłoby umieścić pierwotną wersję wiersza, aby czytelnik mógł porównać z tą, po cięciach.

[haiker]

Najlepiej byłoby umieścić pierwotną wersję wiersza, aby czytelnik mógł porównać z tą, po cięciach.

iałem poprzedniej wersji, zapewne wiele straciłem...

Nie wierz im - to fałszywe podszepty. To tak jakbyś pisząc wiersz skróciła go, ten skrócony wkleiła tutaj, ale jednocześnie jakoby należało zamieścić tę wcześniejszą, roboczą wersję. Równie dobrze można żądać od rzeźbiarza, żeby przy gotowej rzeźbie musiały być udokumentowane etapy pośrednie (choćby fotografie albo odlewy).

Swoiste horror vacui.

[eka]

Boże, to jak wyglądał pierwotny kawałek tworzywa? Brrrrrr...

Najstarsza wersja, do której się dokopałam tak:

W gałęziach czasu przyszłego odrąbią delikatną przestrzeń jej sugestii, zetlą sens,
zamiotą ciche wióry. Pewnie co najmniej raz powołają na świadka.
Odpowiadam za nią krótko, potem jeśli zechcą, chwycą inni i zmienią w mglistą metaforę.
Żałować jej, jak żmii przy każdym szeleście uciekającej pod betonowy krąg szamba,
zabitej później ostrzem szpadla? Czy coś poza nią utrwali istnienie złotoskórej i niespokojny wir
latających mrówek nad grzbietem lipcowego dachu, wieczorem przeganianych dymem z komina?
A to nasze teraz?
Ciszę jasną w nadmiarze wolności, otwieraną szumem wiatru w polnym klonie i bieli brzóz,
kłaniających się zawsze trochę inaczej, ale dzisiaj akurat pogodnie od wschodu do zachodu.
Warto utrwalać nie do końca czytelne ślady?
Jeśli tu dotrzesz przechodniu, bądź pobłażliwy i czujny.
Jesteś moim nosicielem.

przy tak drastycznych zmianach tekstu wypada pozostawić poprzednią wersję

Proszę, oto ona:

Najpierw odrąbią przestrzeń, sens zetlą,
zamiotą ciche wióry. Mam w milczeniu żałować
jak żmii w ucieczce pod pęknięty krąg szamba,
wieczorem i tak zabitej ostrzem szpadla?

Co głębiej zatrzyma lęk złotoskórej i wir
latających mrówek nad grzbietem lipcowego
dachu, rozrywany atakiem ważek, przeganiany
dymem z komina; i ciszę, jasną w nadmiarze,

otwieraną cieniem klonu, szelestem brzóz
kłaniających się zawsze trochę inaczej,
ale dzisiaj pogodnie od wschodu do zachodu.
Ślady wciąż nieostre. Odwraca się.

Przechodniu, bądź pobłażliwy i czujny.
Jesteś moim nosicielem.

Jeśli ktoś chciałby porównywać z efektem ostatecznym:


najpierw odrąbią przestrzeń

… i ciszę

jasna w nadmiarze
odwraca się

Bądź pobłażliwy i czujny.
Jesteś moim nosicielem.

============================================


Anastazjo, Leszku, Żakote - bardzo dziękuję za wyrażenie opinii, nie wiedziałam, że przeczytaliście wcześniejszą wersję. Komentarz (poza haikerem, który myślę nie ma pretensji ) umieścił tylko Admin, i ze względu na odebrany chaos zapisu, nie "wszedł" w tekst.
Zatem nie podważyłam w sposób znaczący Jego wypowiedzi.

Fałszerzu, bardzo ciekawa interpretacja. "Przetrwać" widzę jest otwarte, wieloznaczne... i cieszę się. Dziękuję.

[emcek]

cóż Eko też szukam Ciebie,nie po cięciach,odwagi w wyrażaniu siebie
pierwowzór przedni

[eka]

Dzięki

[Berele]

Zbyt syntetyczny, za mało spójny. Choć drzemie w nim siła.