Peryplastykon

[Napoleon North]

to ostatnia noc tak ciemna i cicha
jak płacz echa pośród gór

martwe drzewo nie wstanie z popiołów
lecz da życie nieśmiałe i kapryśne

z dystansem idą na piwo strach i mamona
zaś szczęście skosztuje dłońmi słońca

odejdą wody nienawiści
z gliny powstanie miłość

a reszta ?
to już wojna

[skaranie boskie]

Trochę to zagmatwane, ale w tym szaleństwie jest metoda.
Zauważyłem sens, nawet go sobie wyobraziłem.
Zwłaszcza, kiedy była mowa o

[Alek Osiński]

Dobry wiersz!

Ta wojna wydaje się świadectwem istnienia,
które wiąże się z poświęceniem, chociaż burza
w sumie chyba w szklance wody, o wszystkim i tak
decyduje pewnie ostatni łyk -
słodkie czy gorzkie i tak się otrząsa

Pozdrawiam

[haiker]

Ciekawy tytuł, jako obraz najbliższego otoczenia. Jeszcze nie środowiska, ale już nie wnętrza. Skóry, kutikuli, otuliny.

Ciemne góry, płacz gór itp. to dno i wodorosty, podobnie jak odchodzenie wód nienawiści, jednak

lecz da życie nieśmiałe i kapryśne

wskazuje, mimo otoczenia okropnym wstawaniem z popiołów martwego drzewa, na introspekcję podmiotu.

[eka]

Intuicja, próba definiowania, diagnoza.
Ale te fragmenty:

zaś szczęście skosztuje dłońmi słońca

odejdą wody nienawiści

bardzo odstają.

[Berele]

życie nieśmiałe i kapryśne

To mi się podoba. Wiersz pełen prób i lirycznych doświadczeń. Nieco brakuje emocjonalnej stabilizacji.