zamiar (eko - to ten:))

[411]

gdy już napiszę tę ksiażkę
będziesz co drugą stroną
każdą pierwszą wersonicość
czasem zapomnę o znaku zapytania
a kropka nie zakończy niczego

gdy już napiszę wszystko co trzeba
zdziwię się że stron tak mało
a słownych uczuć nadmierność
na płyciznach wielkokropków
bez przypisów błędna

gdy już stworzę okładkę
z gazetowej codzienności
modelce z pierwszej strony domaluję wąsy
będzie nieco zabawniej
westchniemy ku sobie



Juni 2010

[haiker]

O ile
a kropka nie zakończy niczego
wcale wcale

to w
każdą pierwszą wersonicość
neologizm nie wnosi niczego, co by uzasadniało jego powstanie i utrwalenie. Podobno wielkokropki, zwłaszcza w połączeniu z płycizną czy bez przypisów.


Powrót szczerości jest w gazetowej codzienności - to wręcz serdeczność przepleciona z ciepłem i liryzmem.

[Alek Osiński]

gdy już napiszę tę ksiażkębędziesz co drugą stroną

bardzo dobrze się zaczyna

później trochę jednak rozkojarzenia, osobiście czytam tak

kiedy już napiszę tę książkę
będziesz co drugą stroną
a kropka nie zakończy niczego

kiedy już napiszę wszystko co trzeba
zdziwię się że stron tak mało
a słów-uczuć nadmierność na płyciznach
wielokropków błędna

kiedy już stworzę okładkę z gazetowej
codzienności modelce z pierwszej strony
domaluję wąsy - będzie nieco zabawniej
i wreszcie westchniemy sobie

oczywiście wolna wariacja, mam nadzieję bez urazy...

Pozdrawiam:)

[411]

haikerze, Alku,
bardzo dziekuje za poczytanie i sugestie.

Alku - jaka uraza? Przeciez wiersz to jak propozycjá obiadu - spokojnie mozesz nie jesc mizerii, a kotleta wylowic z grzybowego sosu.
Smaki sá rózne i nie mozna nikogo zmusic do polubienia nielubionego.

Klaniam sie,
J.

[eka]

Tytuł zawiera tryb przypuszczający choć nie jest czasownikiem. A czyj ten zamiar? Peela.
Jeśli ma on związek z moją małpą to opowieść musi pisać się czymś innym i w czasie przyszłym.
Uczucie pisze książkę. I jest okrutnie szczere. No, ale na końcu - mądrzeje.

Aha, chyba winno być: wersonicością, ale może miałaś inny kontekst.

[411]

Dziekuje, eko. Ciesze sie, ze sie podobalo.

[eka]

Bardzo, bo wracam
Czuję, że nie trafiłam z interpretacją. Pomyślę jeszcze.
Pozdrawiam.


Dodano -- 16 sie 2014, 10:34 --

każdą pierwszą wersonicość
czasem zapomnę o znaku zapytania

Zapomnę tu jest wspólnym orzeczeniem dla wersonicości i znaku zapytania, prawda?
Tak, o takich wątpliwościach można zapomnieć.

[atoja]

to co wewnątrz i na zewnątrz....jest tak bardzo różne
ciekawie ...wersja Alka bardziej

[411]

Dziekuje slicznie, atoja.
Pomysle nad ewentualnym cieciami wg sugestii.

[iTuiTam]

...
gdy już napiszę wszystko co trzeba
zdziwię się że stron tak mało
a słownych uczuć nadmierność
na płyciznach wielkokropków
bez przypisów błędna
...

Józefino Zielona, nic bym... jaki wiersz jest, każdy widzi i szarady poszły na groch.
Neologizm: wersonicość jest przebogaty.

Całość odczytuję jak dialog prozy z poezją, właśnie dzięki tej wersonicości.
Pogrubione jest dla mnie sednem wiersza.
Oczywiście jest to mój, zupełnie indywidualny odbiór, nie nalegający na przyjęcie zgodnej postawy.