stwarzalia

[em_]

wiem że nigdy nie było tego dobrego

że dobre wcale nie istniało - być może

to tylko rezultat przeistaczania ciemności
w naświetloną kliszę
z której nie dało się wywołać jedynego
stwórcy - powiedz komu zależy by być nieruchomym
- wypchany ptak w zabudowanym niebie -
i jak cały świat mieści się w takiej małej głowie
cały się zmyśla
koliduje ze sobą

[eka]

Stwarzalia - czyli rozumiem procesy powstawania, a dokładniej stwarzania sobie świata, i to niezbyt logicznie, bo kolidują jego scenopisy ze sobą nawzajem.
Ciężki wiersz, kłania się filozofia podmiotowości i teologia w ciekawej metaforze negatywu i pozytywu.
Bardzo dużo peel chce powiedzieć, poczynając od zwątpień w racjonalność etyki.

Pozdrawiam.


szczery jest dobry

[Alek Osiński]

a więc zamiast stworzenia - stwarzalia, to jakby podsumować świat serią przeźroczy -
nieruchome obrazy, wypchane byty, przerysowane karykatury życia,
może to tęsknota za tym, żeby samemu poukładać wszystko od nowa,
nadać światu sens nowy i prawdziwy, a przynajmniej
możliwy do oswojenia - bardzo ciekawy wiersz

[haiker]

Początek samoogranicza się przez poruszanie właśnie w zamkniętym świecie dobra i ciemności. To nie są jedyne możliwości, choć w tym zakątku świata kanoniczne. To ograniczenie wskazuje też peel poprzez przeistaczanie ciemności w naświetloną kliszę.

Świetne obrazowo i przy tym znaczeniowo wypchany ptak w zabudowanym niebie, zwłaszcza, że otoczony myślnikami-łącznikami. Tutaj interpretacja wyrywa się z oków regionalizmu.

w takiej małej głowie
cały się zmyśla
koliduje ze sobą

Antropocentryzm - zamiana Ziemi jako środka świata i dominacji Człowieka nad Zwierzęciem, wskutek przeczącym tym naświetleniom faktom. Właściwie mózgocentryzm - mózg władcą człowieka. Poglądy w stylu Penrose'a - upraszczając: nie istnieje nic poza mózgiem.

Tytuł bardziej udziwniony niż trafny.

[bols]

Zmieniłabym układ wersów, może na taki/?/:


wiem że nigdy nie było tego dobrego
że dobre wcale nie istniało
być może to tylko rezultat przeistaczania ciemności
w naświetloną kliszę
z której nie dało się wywołać
jedynego

-stwórcy

powiedz komu zależy by być nieruchomym

- wypchany ptak w zabudowanym niebie

i jak cały świat mieści się w takiej małej głowie
cały się zmyśla
koliduje ze sobą

[iTuiTam]

...
to tylko rezultat przeistaczania ciemności
w naświetloną kliszę
...
i jak cały świat mieści się w takiej małej głowie
cały się zmyśla
koliduje ze sobą

Masz nagrodę 'podobamisia' ode mnie za przeciekawy tytuł, neologizm.

Gdyby nie światło, gdyby nie Słońce...
Cały świat się zmyśla sam i pewnie jest mu z tym dobrze.
A my? My - w 'wiem'.

[Fałszerz komunikatów]

Ciekawy tytuł, skojarzył mi się ze starożytnymi bachanaliami.
Świat, który sam się zmyśla - który udaje, że jest najlepszym ze światów, tak to widzę;)
to tylko rezultat przeistaczania ciemności
w naświetloną kliszę
z której nie dało się wywołać jedynego
stwórcy - no tak, nikt nie widział Stwórcy, można go sobie jedynie wyobrazić. Wiemy tylko, że jest dobry. Tak jak wywnioskowała eka, kolizje tworzą chaos, wynikający zapewne z takiego, a nie innego myślenia na temat religii, procesu stwarzania. Działanie naszego umysłu w obliczu religii nie jest idealne. Aparatem można zrobić zdjęcie - pstryk i już wszystko wiemy - w tym przypadku jest trudniej. Zwłaszcza w naszym życiu trudno jest znaleźć Stwórcę...
Warto zadawać takie pytania jak w Twym wierszu.
Jeden z lepszych Twych wierszy, jakie czytałem, em:)

[anastazja]

Wyrafinowany tytuł, że też Ci się wymyśliło? Sama nie wiem, czy mi się podoba, ale wiersz w moim guście. Świat coraz bardziej idzie w zabudowę, jak Twój ptak w zabudowanym niebie (piękne). Wiersz dość szczelny, ale dobry. Pozdrawiam.

[emcek]

świetna parafraza świata i powątpiewanie w jego dobro; umiejscowienie jego powstania w jednej głowie stwórcy ,a może to po prostu jego kaprys lub czegokolwiek, kogokolwiek, o czym nigdy się nie dowiemy...no i co było pierwsze ,nie mamy wzoru widząc obecne czasy ,bardzo

[ble]

Wiersz mnie trafił. Brawo