kotek

[skaranie boskie]

Kotek

Wlazł kotek na płotek,
po starej sztachetce.
Wlazłby wyżej może,
ale mu się nie chce.

Wlazł kotek na płotek,
a z płotka na drzewo.
Nie podarł galotek -
taki szczęściarz z niego.

Z drzewa raźno skoczył
na daszek drewutni,
gdzie piórka nastroszył
pan kogut okrutnik.

Trochę się namyślał
po czym hyc! - na ziemię -
już kotek Sowizdrzał
jest za ogrodzeniem.

Teraz biegnie drogą
do kotki znad rzeczki,
która warzy nocą
kompocik z porzeczki.

Tam zabawił trochę -
od marca po kwiecień,
lecz o tym opowiem
wam, gdy dorośniecie.


Muterstadt (DE)
18 sierpień 2014

skaranie boskie



Piąta zwrotka brzmiała nieco inaczej, ale - jako, że wierszyk dla dzieci jest - odroinę ją skorygowałem. Poniżej jej wersja pierwotna:

Teraz biegnie drogą
do kotki znad rzeczki,
która pędzi nocą
kompocik z porzeczki.

[Henryk VIII]

Fajny, ale jednak chyba nie dla najmłodszych - primo, zachęca do lenistwa ( patrz pierwsza zwrotka), duo - pędzenie jest zakazane i co gorsza karalne w kraju , no chyba, że to zagraniczny kotek. Tertio - marcowe amory nie wskazane w trakcie trwania roku szkolnego - bo nauka idzie w las. A propos - las lubię. Koty tak samo!

H8

[Liliana]

Tam zabawił trochę -
od marca po kwiecień,
lecz o tym opowiem
wam, gdy dorośniecie.

i słusznie, bo dzieci mogłyby się zgorszyć,
a wierszyk fajny

[anastazja]

Powiem tak. Mnie się podoba, ale nie chciałabym czytać dzieciom? Skaranku, ale ja, to ja.
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Ależ Anastazjo!
To jest wierszyk dla starszaków.

Niemniej dokonałem pewnych - kosmetycznych - poprawek.
Kotka już nie pędzi, bo to się rzeczywiście nie najlepiej kojarzy.

[Patka]

E, najpierw kotkowi się nie chce wyżej wchodzić, a potem już włazi na drzewo i na dach, trochę zabrakło logiki, która, moim zdaniem, w utworach dla dzieci też powinna być.

Cały tekst jednak sympatyczny, nic innego nie zgrzyta, czyta się płynnie, rytm zachowany, rymy ok.

Czekam na dalszą część, dla "podrośniętych" dzieciaków. :P

[Podróżniczka]

Czytając ten wierszyk miałam przed oczyma zawadiacki uśmiech, hm, ciekawe kogo? Wierszyk pełen "starszackiego" humoru ,
czytałam go z pełnym uśmiechem na twarzy.
Pod ten wierszyk

[skaranie boskie]

E, najpierw kotkowi się nie chce wyżej wchodzić, a potem już włazi na drzewo i na dach, trochę zabrakło logiki, która, moim zdaniem, w utworach dla dzieci też powinna być.

No i złapałaś małpę na nielogiczności
Ale wiesz, jak to z kotami bywa. Najpierw wyleguje się taki przy piecu i ani czubkiem ogona nie kiwnie, choćby mu stado myszy przed oczyma tańczyło kankana, a potem - zupełnie bez powodu - zrywa się i... straż pożarną trzeba wzywać, żeby go z najwyższego drzewa ściągnęła.
Fajnie, że zajrzałaś. Dalszej części chyba jednak nie będzie.

Czytając ten wierszyk miałam przed oczyma zawadiacki uśmiech

Reakcja absolutnie uzasadniona i przewidywana.