ponad lasem księżyc usypia

[iTuiTam]

• • • • ponad lasem księżyc usypia
        
        • • • (Cykl: Kilimy, jelonki, makatki
              (pierwszy obrazek))
        
        kosmate cienie
        w srebrnym puchu
        zaczepiają gwiazdy
        cynowe dzwonki
        
        spóźniona czerwień
        jagody słodzi mróz
        szron szkli szczodrą ręką
        rozwija kruche szkice
        
        rano zapomną się
        koronkowe krainy
        odwrócą drogowskazy
        do nocnego imperium
        
        w oddechu anemicznego słońca
        
        
        
        
        iTuiTam
        8 XII 2009-19 VIII 2014

[anastazja]

w oddechu anemicznego słońca

- ja nie chcę! Na samą myśl jest mi zimno. Tak pięknie eksponujesz obrazy przyrody - wyobraźnia niebanalna iTuiTam.

gwiazdy
cynowe dzwonki

bardzo ładne.

Pozdrawiam.

[haiker]

W trakcie tego wiersza (tak, właśnie tak - w trakcie tego wiersza) uszło za dużo powietrza. Druga połowa na bezdechu, przeciągnęła obraz z pierwszej.

Cynowe dzwonki wyzwalają reminiscencje dzieciństwa, jego archetypicznych cech.

szron szkli szczodrą ręką
rozwija kruche szkice

Dużo szeleszczenia, trzeszczenia, jak na silnym mrozie.

O ile nocne imperium - jak każde zestawienie ze słowem imperium - udane, to anemiczne słońce bardzo niekorzystne.

Skracaj o połowę, i niektórym rzeczownikom niech nie towarzyszą przymiotniki, bo to nie wzbogacanie, ale przypinanie niepotrzebnych łatek.

[iTuiTam]

w oddechu anemicznego słońca

- ja nie chcę! Na samą myśl jest mi zimno. Tak pięknie eksponujesz obrazy przyrody - wyobraźnia niebanalna iTuiTam.

gwiazdy
cynowe dzwonki

bardzo ładne.

Pozdrawiam.

Zimno, ale jasno. To też się liczy, bo zimno i ciemno, to naprawdę zimno.

Dziękuję za czytanie i komentarz.

[iTuiTam]

W trakcie tego wiersza (tak, właśnie tak - w trakcie tego wiersza) uszło za dużo powietrza. Druga połowa na bezdechu, przeciągnęła obraz z pierwszej.

Cynowe dzwonki wyzwalają reminiscencje dzieciństwa, jego archetypicznych cech.

szron szkli szczodrą ręką
rozwija kruche szkice

Dużo szeleszczenia, trzeszczenia, jak na silnym mrozie.

O ile nocne imperium - jak każde zestawienie ze słowem imperium - udane, to anemiczne słońce bardzo niekorzystne.

Skracaj o połowę, i niektórym rzeczownikom niech nie towarzyszą przymiotniki, bo to nie wzbogacanie, ale przypinanie niepotrzebnych łatek.

Dziękuję za komentarz.

Nie rozumiem czemu piszesz:

jak każde zestawienie ze słowem imperium - udane, to anemiczne słońce bardzo niekorzystne

Co do skracania, to myślę że nie na wszystkie okazje pasują szorty.
Przymiotniki natomiast, jak to przymiotniki: opowiadają i podpowiadają. Myślę, że odrywanie łatek nie zawsze jest korzystne.

[Alek Osiński]

obrazek - mówisz - i racja, plastyka to przecież Twoja domena,
więc "kształcisz" obrazy a one potrafią się wyróżnić, wiersz do mnie przemawia,
mam tylko dwie drobne wątpliwości, po pierwsze - bardziej mi brzmi
"gwiazd cynowe dzwonki", po drugie, czytam raczej - imperium z oddechu
ew, oddechów, ale to właśnie przecież niuanse plastyczne,
zależy gdzie postawić kreskę...

[eka]

szron szkli szczodrą ręką
rozwija kruche szkice

Sugestywna onomatopeja, w sumie zrównująca efekty działania szronu i sunięcia po śniegu na mrozie.

Zimowy krajobraz w koronkowej szadzi.
Bardzo plastyczne obrazowanie.

[atoja]

Malujesz także słowami...

[Gajka]

Bardzo plastyczny obraz .
....szron szkli szczodrą ręką... mnie się ta fraza podoba