złota gorączka

[iTuiTam]

• • • • złota gorączka
        
        
        bliżej nocom do słów
        do ich ciał spiętych
        czekaniem
        
        daleko dniom do pierwszej godziny
        podcienia w obronie światła
        roszącego skałę
        
        najbliżej nam do siebie na pustyni
        poddając ramiona rozwichrzonym
        diabłom piasku
        
        nasza samba i hologramowy MMM
        w bandanie
        jak pamięć w białoczerni
        
        głazy w południe syczą kwarcem
        węże ścieżek to tylko pragnienie
        przystanek na pocałunek
        wpis w dziennik z kamyków
        że nie wrócisz, już wiem
        
        pergaminowa skóra
        ścięty cień
        a ponadto
        powietrze drga mariposą*
        
        
        
        * mariposa - (hiszpański) motyl
        
        
        iTuiTam
        21 VIII 2014

[coobus]

...czas wydaje się snem... - to pewnie też jest zapisane kamykami w dzienniku. Przyznam, że wiersz wydaje się hermetyczny. Ale dla mnie to zaleta. Lubię wgryzać się w dania, które pobudzają apetyt. Takie jak ten wiersz
Pozdrawiam, Elu. Cieszę się, że się uaktywniłaś, świadczy to o dobrej formie. A u mnie... ciągle jeszcze wakacje. Ale wypoczynek to dystans i świeżość umysłu

[Bożena]

wiersz wprowadza nowe krajobrazy nieznane nam- nie bywalcom w dalekich stronach- przez to wzbogaca moją wyobraźnię- świt często ma kolor złota- pięknie wychodzi na zdjęciach- to taka magiczna godzina
cóż- odchodzą ale w pamięci zostają- może by wzruszać- jak Twój wiersz Elu- serdeczności

[eka]

głazy w południe syczą kwarcem
węże ścieżek to tylko pragnienie

Suuuper!

Wiesz, jak dla mnie, dwie pierwsze cząstki obciążają niepotrzebnie wiersz, ciągną w dół.
Reszta bardzo liryczna. I mocna.

[haiker]

Coś mi przypomina ten wiersz.
enyłej:

bliżej nocom do słów
do ich ciał spiętych
czekaniem

To jakby kołysanka na opak, zamiana celów i skutków.
W drugiej właściwie nic. W trzeciej pozory scenerii, ale to tylko dekoracje - bez większego zaznaczenia.

nasza samba i hologramowy MMM
w bandanie
jak pamięć w białoczerni
ma ciężar gatunkowy pierwszej. Nie wiem co to mmm - odczytuję jako swoisty negatyw www. Znakomita pamięć w białoczerni (choć zauważyć należy, że człowiek zapamiętuje wszystkie obrazy w odcieniach niebieskiego, ale tu chodzi o pewną tradycję, i kontrastowość - także poglądów).

W końcówce, powielającej minusy 2 i 3 - wyróżniłbym węże ścieżek to tylko pragnienie choć może lepiej jednak ścieżki węży?

[iTuiTam]

...czas wydaje się snem... - to pewnie też jest zapisane kamykami w dzienniku. Przyznam, że wiersz wydaje się hermetyczny. Ale dla mnie to zaleta. Lubię wgryzać się w dania, które pobudzają apetyt. Takie jak ten wiersz
Pozdrawiam, Elu. Cieszę się, że się uaktywniłaś, świadczy to o dobrej formie. A u mnie... ciągle jeszcze wakacje. Ale wypoczynek to dystans i świeżość umysłu

Mówisz, Coobus'iu, że 'hermezja'? A miałam wrażenie, gdy pisałam, że prościej nie można
Na przykład tytuł...

Jak by nie było, pozdrawiam ciepło, dziękuję za czytanie, komentarz i pamiętanie o 'dołkach'.

[emcek]

węże ścieżek to tylko pragnienie można zatańczyć gdy brakuje słów gdy powietrze drga mariposą*

[iTuiTam]

wiersz wprowadza nowe krajobrazy nieznane nam- nie bywalcom w dalekich stronach- przez to wzbogaca moją wyobraźnię- świt często ma kolor złota- pięknie wychodzi na zdjęciach- to taka magiczna godzina
cóż- odchodzą ale w pamięci zostają- może by wzruszać- jak Twój wiersz Elu- serdeczności

Ode mnie też daleko do tych stron, ale zostają w pamięci, może istotnie dlatego, by wzruszać?

dziękuję za czytanie i komentarz

[witek kiejrys]

[iTuiTam]

głazy w południe syczą kwarcem
węże ścieżek to tylko pragnienie

Suuuper!

Wiesz, jak dla mnie, dwie pierwsze cząstki obciążają niepotrzebnie wiersz, ciągną w dół.
Reszta bardzo liryczna. I mocna.

Dziękuję, Eka za czytanie i uwagi.