Sprawa mniejszej wagi

[Alek Osiński]

Mała czcionka budzi więcej ufności, jednak
i więcej wymaga od relacji między wersami;
ludzkiego spojrzenia na ich żelazne zapasy,
ciaśniejszej pętli na końcu każdej linijki.

Gdzie poszła krowa, niech idzie i cielę.

Chociaż, chuda jak śmierć, reguła dobrego zdania,
może bardziej ucierpieć. Widzisz - tak się rodzi
tekst i pokryty śluzem staje na nogi. Oko błyska
czernią w niezrozumieniu oddania miłości i jej
papierowej wagi; za chwilę jednak będzie można

wyartykułować pewnie:

gdzie poszło cielę, niech idzie i krowa.

[emcek]

ciekawie w porównaniu z narracją zdaniową i narodzinami...i miłości która jest ślepa, również w jej opisie. Ale miłość tak jak życie zatacza koło co i zmienia przysłowie. Może też powstawanie każdej myśli, potem? mądrej,które z czasem stają się mnie ważne bo już kolejne gdzie poszło cielę, niech idzie i krowa. zaczyna swoje życie

[haiker]

Pierwsza o reżimie pisania niejako wbrew zasadom WIELKIEJ litery na początku tego czy owego. Choć teraz jest raczej prikaz, żeby właśnie pisać małą literą wszystko co się da.

W drugiej cielę poszło własną drogą (co zresztą legitymuje końcówka, odwrócenie powiedzenia ze środka). Treściowo:
Widzisz - tak się rodzi
tekst i pokryty śluzem staje na nogi.
może uchodzić za spektakularne, ale nie jest prawdziwe. To sztuczka. Tekst bowiem rodzi się przed napisaniem (ok - może ktoś pisze tak, że pisze a potem przypatruje się co też wyszło, ale to nie jest sztuka, lecz sztukowanie).

Owszem, stary może nauczyć się od młodego, lecz z jakiegoś powodu w samolocie najpierw dorośli zakładają maski tlenowe sobie, potem dzieciom. Moda na infantylizację życia jak widać nie ominęła także recept na pisanie wierszy.

Ale ogólnie małe jest piękne - powiedział Chińczyk w łóżku z Murzynką.

[bols]

Pierwsza - intymna, odnosi znaki, kody do relacji międzyludzkich,
druga - opisowa, relacjonująca /a jednak narodziny nie są poczęciem/,
refleksja końcowa nie-taka-oczywista,

ciekawie.

[eka]

Tytuł i wersy w kursywie sugerują mi, że są rzeczy/wartości ważniejsze od formy, a wiersz stara się do nich zbliżyć, ale i tak polegnie, bo jest tylko papierowym naśladownictwem.

najgorzej jak ustanie wszelka więź, krowa pójdzie swoją drogą, a cielę swoją.

[Bożena]

najgorzej jak ustanie wszelka więź, krowa pójdzie swoją drogą, a cielę swoją.

- i tu się uśmiechnęłam

tekst rodzi się w bólach- i bez autora jak cielę bez krowy - nie powstanie- zmieniają się reguły- to co kiedyś raziło- teraz bywa okej pozdrówki

[anastazja]

Widzisz - tak się rodzi
tekst i pokryty śluzem staje na nogi.

- a potem, gdzie krowa tam cielę zasoby które posiadasz zdumiewają Alku

[karolek]

.

[Adela]

Alku, podoba mi się pierwsza strofa - jest klimatycznie. Potem jednak ta sprawa z krową i cielakiem, jak dla mnie, jest przekonbinowana (choć metafora ze śluzem przemawia do mnie).
Pozdrawiam serdecznie,
A.