droga powrotna

[coobus]

pierwotny tytuł, przed korektą: SCHODY, RACZEJ DO PIEKŁA
---


mgła nostalgiczna
i słońce szczęśliwe
chwila co scala brzegi postrzępione
stopa pod palców jedwabnym dotykiem
szelest znaczący najpiękniejsze strony

życie gorące
na dwie filiżanki
na dwa spojrzenia podane jak dłonie
czasem prawdziwe czasem rozpuszczalne
z cukrem lub gorzkie
w łóżku lub na stole

jeszcze to drzewo
co korą się chroni
milczący świadek skamieniałych godzin
oplatające łapskami korzeni
zwalone głazy
błądzące jak schody


a więc to słońce
soczyste jak owoc
i zapach życia
w białej porcelanie

chyba to właśnie
zostawię za sobą
zsuwając stopy
z kamienia na kamień

[Gajka]

PIĘKNIE

[Ewa Włodek]

dobra forma, Coob. Lubię takie nowinki...

samo dobre do Ciebie...
Ewa

[anastazja]

i zapach życia
w białej porcelanie

Jak to u Ciebie cobusku, cudnie! Buziaczki.

[Malwina]

A o wierszach ani słowa, oj nieładnie. Nie rozpłyną się, zostaną

[Leon Gutner]

I niech zostaną bo takiej poetyce należą się chwalebne peany .
A jeśli ktoś umie jej nadać czar i urok ponadczasowy to jest to właśnie Coobi .

Leo czuje się po raz kolejny zachwycony i rozłożony na kawałki - że o zazdrości twórczej napomknę tylko nieśmiało .

Mój ukochany klimat . Moja ulubiona poetyka . Moje uwielbiane tematy .

Z kolejnymi wyrazami podziwu L.G.

[Liliana]

życie gorące
na dwie filiżanki
na dwa spojrzenia podane jak dłonie
czasem prawdziwe czasem rozpuszczalne
z cukrem lub gorzkie
w łóżku lub na stole

to sobie zabiorę z tej pięknej całości, jeśli pozwolisz,

[P.A.R.]

schodzące jak schody

błądzące jak schody...

ale nie muszę mieć racji
gdy prowadzisz słowem jak na smyczy
szacunki

[coobus]

błądzące jak schody...

Zajrzałem teraz w ten wiersz i rzeczywiście, to masło maślane rzuciło mi się w oczy. Do zmiany. A Twoja propozycja dość ciekawa, chętnie skorzystam z podpowiedzi - zmieniam schodzące na błądzące. Dziękuję, P.A.R.

I dziękuję wszystkim, którzy przy tym wierszu się zatrzymali, skomentowali. Jak zawsze pozostaję dłużnikiem

[iTuiTam]

...
życie gorące
na dwie filiżanki
na dwa spojrzenia podane jak dłonie
czasem prawdziwe czasem rozpuszczalne
z cukrem lub gorzkie
w łóżku lub na stole
...
a więc to słońce
soczyste jak owoc
i zapach życia
w białej porcelanie
...

Porcelanowe, gorące chwile na dwie filiżanki.
Czasem mieszczą się we wspólnym fajansowym kubku