rzeka z Góry

[lczerwosz]

Sześć tysięcy? A czemu akurat tyle?

http://zapytaj.onet.pl/Category/027,004 ... zydzi.html
cztery tysiące lat...?

[eka]

A oto Ci chodziło...

Nie, kiedyś wiersz zaczynał się od:

cisi z dobrocią pyłu
niebezpieczni - kochający wrogów

Góra Kazań.

[anastazja]

Piszesz o sprawach, o których wolę nie dyskutować. wierszowi niczego zarzucić się nie da. Skrojony na miarę potrzeb - pozdrawiam eka.

[lczerwosz]

Przypadek to przecinanie się działań owych praw, rzecz cenna, ucieczka od determinizmu.

To bardzo ciekawe. Niemożność dokładnego i jednoczesnego przewidzenia ruchu (w jak najszerszym znaczeniu) bardzo wielu, różnych bytów powoduje, że cały układ jest w szczegółach nieprzewidywalny. Wartości średnie tylko są dobrze określone. A fluktuacje w postaci wielkich królów, wojowników, rewolucjonistów czy morderców i satrapów? Teraz nowy nam się szykuje nieopodal.

[eka]

Dziękuję Anastazjo za przeczytanie i opinię.
Skrojenie na miarę pragnień - czynność prawie nieosiągalna w moim przypadku.

Leszku, bardzo zmyślny porządek samorozwoju uniwersum, fascynująca sprawa, pełna zgoda.
Co do sąsiada i innych jemu podobnych, hmm... prawo bezmyślności stada z czymś tu się przecina.

[Henryk VIII]

Piszesz;" zamuli się idealizm ", kończysz: " ciężko wyplątać stopy z historii
by skoczyć" - to mi najbardziej zapadnie w pamięć

[lczerwosz]

prawo bezmyślności stada z czymś tu się przecina.

Z prawem do zmyślności jednostki.

[eka]

Henryku, ta rzeka przynależy etyce. Zamula i przytrzaskuje ją idealizm i realizm.

Leszku, właśnie tak myślę. Jeżeli zmyslność nie będzie wyłącznie samozwrotna, jest szansa na poprawę.

Dzięki za odwiedziny.

[Nula.Mychaan]

Eka bardzo mi sie podoba Twój wiersz. Jest niby spokojny, ale bardzo niepokojący.
Pierwsze skojarzenie miałam z wiarą. Góra, to dość symboliczne. Mam wrażenie że przez stulecia podstawy bardzo czystej i pięknej wiary zostały zamulone i wypaczone i pewnie dlatego ciężko jest nam zwyczajnie wierzyć.

teolodzy
spłodzą precedensy
zamuli się idealizm
realizm
przytrzaśnie szufladą przypadku

Ten fragment mnie zauroczył, absolutnie piękny.
Wiersz zamykasz świetną puentą
wielkie

[eka]

No to Ci -

Dobrze, że wróciłaś.