Coraz bliżej

[Gloinnen]

Jakże mnie intryguje moja własna starość. Coming soon.
Dopiero do odgadnięcia; hasło w jutrzejszej
krzyżówce, złożone z losowo wybranych liter.

Czy to boli? Zmiana koloru włosów
na gołębi, zdejmowanie koronkowych rękawiczek
razem ze skórą, krok, coraz wolniejszy
o szarej godzinie?

Wieczorem filtruję do butelek alembik późnego lata,
przejrzałe gruszki, rude przędze, srocze skrzeczenie;
gdy prawda zastuka o parapet, przyda się łyk nalewki
dla kurażu, bursztyn roziskrzony w szklanej karafce.

Tak bardzo chcę wiedzieć, jak to będzie, gdy spłycą się
dni i oddechy, gdy przestawię zegar z kukułką
na czas zimowy.
Pytania zaczną szarpać za serce
przetrwałym migotaniem.

A od tej ciekawości
wciąż pogłębiają się bruzdy na twarzy i dłoniach,
i wypełniają zapachem dymu, we śnie;
z każdą nocą coraz kruchsze.



____________________
Glo.

[haiker]

Podobno siedemdziesięciolatek to zdziwiony trzydziestolatek, który ciągle pyta: co się stało (nie pamiętam autora tego stwierdzenia).

Coming soon - dlaczego po angielsku? czyżby do wskazania, że to swoisty coming out?
Oczywiście w wierszu jest błąd - to hasło nie jest z przypadkowych liter.

W drugiej próba opisania kluczowych dolegliwości wieku podeszłego - utraty barw (tak własnych - włosy, jak i zewnętrznych - gorsze widzenie). Do tego kiepska skóra. Zadziwiające, że nie ma tutaj utraty pamięci, i to niekoniecznie od razu słynnego alzheimera, którego nie ma nawet połowa ludzi z normalną demencją starczą.

Trzecią można było jedynie zaakcentować jednym wtrętem. Tak dryfuje do samogwałtu własnych porównań.

To przestawienie zegara na czas zimowy - chyba coś pominęłaś... ale może to inspiracja do innego wiersza?

Ostatnia świetna, tylko dlaczego bruzdy coraz kruchsze? One raczej nabierają wyrazu.

[eka]

Boli skończoność. Piękny wiersz.
Wiersze jak nalewki na jesień.

[Fałszerz komunikatów]

Trochę zbyt dosłowny, od razu wszystko tłumaczący początek wraz z tendencyjnym początkiem.
Za to podoba mi się skojarzenie starości z hasłem w krzyżówce. Czyli czegoś, co za pomocą kilku liter należy odgadnąć. Choć jeszcze bardziej pasowałaby mi "łamigłówka". Potem opisujesz szereg typowych kobiecych folii, jak zrzucanie skóry (w Twym wierszu brzmi to groteskowo), czy siwizna włosów. Czyli tak naprawdę nic nowego.
Trzecia zwrotka kontynuuje ciąg czarnych myśli młodej peelki.
Ze starością bywa różnie - najgorsze są chyba choroby, które pojawiają się w podeszłym wieku. Wyglądem bym się nie przejmował. Mam swe poglądy na ten temat, ale w tej chwili nie chcę o tym mówić.
Zamiana czasu na zimowy to fajna, a konkretnie trafna metafora. Trudno przestawić organizm podczas zmiany czasu, tym bardziej tego biologicznego.
Puentą znów nic nie wnosisz, ewentualnie dymem w snach.
Podsumowując, jedynie momentami zaciekawiasz, ale to tylko moje zdanie.

[witek kiejrys]

Glo, nawet ja nie wiem, co to starość, chociaż kilka dni temu stuknęło mnie (nie mylić z mi) siedemdziesiąt i jeden.
Bazgłośnie, bezboleśnie. Ot, jeden więcej kamyk w kieszeni!

Rozumiem stan Twoich pytań - nie tylko ich ciekawość, ale i niepokój.
Są napisane w formie przeze mnie akceptowanej. Rozumne!
- No właśnie, rozumne, to dla niektórych znaczy: durne!

W przeciwieństwie do Haikera, doskonale rozumiem piękną metaforę czasu zimowego. Cóż, Haiker, to młody człowiek z głową w chmurach!
Fajny, ale kogucik! Chłopcy znacznie później zaczynają rozumieć życie.

Pozdrawiam, witek

[Gloinnen]

Dzięki wszystkim.

[januszek]

Tak bardzo chcę wiedzieć, jak to będzie,

wszystko zależy i tak od tego co jest po drugiej stronie i czy: nie wszystek umrę a wtedy nie tylko:

Zmiana koloru włosów
na gołębi,

ale i serce gołębie przydasie
pozdrawiam
PS.
można zacząć już teraz.

[haiker]

(...)

W przeciwieństwie do Haikera, doskonale rozumiem piękną metaforę czasu zimowego. Cóż, Haiker, to młody człowiek z głową w chmurach!
Fajny, ale kogucik! Chłopcy znacznie później zaczynają rozumieć życie.
(...)

Dlaczego sugerujesz, że nie rozumiem metafory czasu zimowego?
No właśnie rzecz w tym, że rozumiem, ale sugerowałem pominięcie pewnej możliwości.

Bo czas zimowy można rozumieć co najmniej dwuznacznie - jako czas hibernacji, inwolucji ale także jako nową jakościową ramę godzin, którą wprowadza się po to, by być wydajniejszym, skuteczniejszym. Nie chodzi teraz o to, by się kłócić, czy rzeczywiście jest to efektywne, ale o samą zasadę. Samo przestawienie jest interesujące, bo starość idzie w innym tempie.

I tu wychodzi, że nie tyle ja nie rozumiem metafory Gloinnen, co ty nie zatrzymałeś się nad tym, co mogłem sugerować, mimo, że wskazałem, że to może być jakościowo różna rzecz, o walorze pomysłu na wiersz.

Można przecież prostolinijnie przestawić się na czas jesienny. Uciekłoby się wówczas od narzucających się odniesień do czasu letniego czy zimowego. Jesień nie jest jeszcze zimą, nie wskazuje zamarzania czy śmierci, ani nawet snu zimowego (po którym powinna być wiosna). Jesień jest czasem zbioru owoców (mówiąc górnolotnie - życia), czasem refleksji.

Sama zmiana czasu może mieć działanie aktywizujące - choćby takie, jak opisywał Staff w Chciałem już zamknąć dzień. Lecz typ, sposób zmiany czasu musi być dopasowany do możliwości danej osoby.

A propos - rzeczywiście, niektórzy chłopcy rozumieją później, niektórzy nawet po 70tce nie łapią. Twoje uwagi przypominają przemowy właśnie seniorów, mające immanentną cechę "sucharów". Ani śmieszne, ani trafne.

[januszek]

tak na marginesie:

Bo czas zimowy można rozumieć co najmniej dwuznacznie - jako czas hibernacji, inwolucji ale także jako nową jakościową ramę godzin, którą wprowadza się po to, by być wydajniejszym, skuteczniejszym.

OK. z tą różnicą że:
".. jako nową jakościową ramę godzin, którą wprowadza się po to, by być wydajniejszym, skuteczniejszym." jest czas letni, zimowy to powrót do NATURY [naturalnej ramy godzin]
pozdrawiam panów

[Adela]

Gloinnen, to piękny wiersz. Emanuje dziwny ciepłem, spokojem. Metafory- z każdym ściągnieciem rękawiczek coraz ładniejsze, choć zmarszczek będzie przybywać. Utożsamiam się z myślami peelki (choć to comming soon niejedną ma interpretację czasową:), więc przeczytałam z wielką przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie,
A,