Prządki skałki pod Krosnem

[EdwardSkwarcan]

dziwnie wzrok przyciągają rozrzucone skały
niczym dumne pomniki rozsiane wśród lasu
echo legendy tworzy tajemniczy nastrój
przebiega dreszcz emocji wciąż działają czary

zbój Herszt zdaje się drzemać Madej zadumany
jakby wczoraj zasnęli dążąc w stronę zamku
przy szlaku Rakoczego co wiódł swych Tatarów
urzekają urodą śpiąc zaklęte Panny

od wieków w głaz zmieniona tkwi kamienna Baba
wije się ścieżka w lesie niczym nitka przędzy
patrzy w niebo zaklęciem zaskoczona Matka

przytłaczają wielkością wprawiając w stan senny
choć czarodziej się zapadł wciąż magia skał działa
bo różdżka wyobraźni wraca do legendy

[Henryk VIII]

Kolejny sonet, który jest hołdem, choć tu akurat tego nie akcentujesz. Tak sobie myślę, choć przecież nie znam ilości Twych wierszy w tych charakterystycznych klimatach z ukłonem w stronę piękna natury, że Ci się zbiera materiał na bardzo wdzięczną książkę - no, chyba, że już te sonety są fragmentami książki ( co im się wszak należy). Piszesz;" zbój Herszt zdaje się drzemać Madej zadumany
jakby wczoraj zasnęli dążąc w stronę zamku
przy szlaku Rakoczego co wiódł swych Tatarów" - te akcenty ubarwiają wiersz.

[eka]

patrzy w niebo zaklęciem zaskoczona Matka

Bardzo...

[Leon Gutner]

A Leo znów z przyjemną ciekawością .

Uszanowanie L.G.

[skaranie boskie]

A te Pany zaklęte śpią urzekając, albo urzekają śpiąc.
Urzekające są, sam widziałem.
To dobrze, że potrafisz uchwycić chwile, jak na fotografii.
Bardzo lubię takie słowne obrazki, zwłaszcza, gdy interesująco ułożone.

[emcek]

no i dobrze że wpadłeś

[Ewa Włodek]

od wieków w głaz zmieniona tkwi kamienna Baba
wije się ścieżka w lesie niczym nitka przędzy
patrzy w niebo zaklęciem zaskoczona Matka

to jest szczególnej urody w tej Twojej liryce krajobrazu, Ed...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[Gloinnen]

echo legendy tworzy tajemniczy nastrój
przebiega dreszcz emocji wciąż działają czary

wciąż magia skał działa
bo różdżka wyobraźni wraca do legendy

Powtarzasz się trochę.

Według mnie ostatnia strofa jest bardzo dobra, natomiast popracowałabym nad pierwszą tak, aby nie zawierała ona już wykorzystanych w wierszu słów i treści.

Oczywiście można też uznać, że to rodzaj klamry, ale i tak warto pomyśleć, jak zbudować ją bez powtórzeń.

Natomiast sam opis krajobrazu i Skałek - świetny, żyjący, dynamiczny - paradoksalnie (choć odnosi się do bezruchu).

od wieków w głaz zmieniona tkwi kamienna Baba
wije się ścieżka w lesie niczym nitka przędzy
patrzy w niebo zaklęciem zaskoczona Matka

Ładnie wplecione nawiązanie do legendy.

Pozdrawiam,


Glo.