jeszcze przed

[eka]

bał się inaczej
rosła w nim drażniąca wyobraźnię pewność ostrego jutra
tak jak w łowcy
wobec nietkniętych drapieżnie przeczuwanych
surowych lądów i głębokich zatok

więcej nie i już nie
to niewielka czy znacząca różnica rozważała
patrząc na rzekę i przyciągana mocnym nurtem
poszła stromą skarpą a on
podążył za nią

minęli domy prawie na krawędzi
w smudze bieli ich frontów
chciała powiedzieć że stąd obejmą widnokrąg
ale już w skupieniu liczyli kroki obok wysokiego muru
za nim zaczynały się lasy

w połowie drogi opadającej na brzeg
wpatrzeni w szeroką wodę zakotwiczoną na przełomie
upalnych wzniesień i pociętych pól
jakże dławili czas
lato na nich czekało

[haiker]

Jeszcze przed euforią? Ta euforia to nie rzeczownik, to nazwa własna - tytuł filmu Wyrypajewa, który pasuje jak bucik na stopę kopciuszka.

Zbitek drapieżnie przeczuwanych jest świetny. Surowe lądy, głębokie zatoki czy nawet ostre jutro nie wskazują istoty jednego z bohaterów wiersza.

W drugiej chyba bez początku, albo nie, bez końca właściwie byłoby lepiej:
czyli samo więcej nie i już nie.

w smudze bieli ich frontów czy w smudze ich frontów - oto jest pytanie!

chciała powiedzieć że stąd obejmą widnokrąg
ale już w skupieniu liczyli kroki obok wysokiego muru
to jest jądro ciemności tego wiersza. Następująca po tym linijka jest zbędna.

Końcówka mogłaby być samodzielnym utworem, wybitym na tabliczce każdego statku:

w połowie drogi opadającej na brzeg
wpatrzeni w szeroką wodę zakotwiczoną na przełomie
upalnych wzniesień i pociętych pól
jakże dławili czas –
lato na nich czekało

Nawet wybaczalne jest to zakotwiczenie wody - żartuję, to kolejny wybitny moment.

Lato na nich czekało - s z e r z e j otworzyć się nie da.

[Fałszerz komunikatów]

Widzę tu archetyp mężczyzny – zdobywcy kobiety. Tutaj kobieta jest interesującym okazem, jaki ten myśliwy chce posiąść;)Nie wiem, ale w pierwszej strofie surowy klimat przypomina mi zimę a w ostatniej roztopy wiosenne:)
Człowiek i jego harmonia z naturą jest niejako jego przekleństwem, jednak możemy się pocieszać, że mamy na Ziemi konkretną misję, wraz z przeznaczeniem, jakim jest miłość:)
Takie wiersze u Ciebie kocham:) Dojrzałe wersy, pisane pewną dłonią kobiety:)
Dziękuję za te piękne roztopy:)

[Hosanna]

Podobnie jak Marta Zoja - masz w sobie dar opowieści
Ren wiersz jest epicki bogaty scenograficznie i aktorsko
widzę go jak opowieść
liryczną nieco oniryczna opowieść o Dwojgu i ich przygodach

życzę bohaterom pięknych przygód lata na które czekają i które opiszesz

[Alek Osiński]

Ja to czytam bardziej jak legendę, w której czas potrafi być dławiony,
ratowany i znów stawiany pod murem, tak jak smok pozbawiany głowy,
podczas gdy innymi toczy dalej swoje piany, aż osiągnie swój smoczy
brzeg, niemniej na granicy baśni i pocałunku budzącego do życia,
bardzo twórcza lektura

[eka]

http://www.youtube.com/watch?v=D1_RYG0ffW4
Piękny film, Haiker, wielkie dzięki za wskazanie dobrego i złego, i za wywołane refleksje, pomyślę nad odchudzeniem na spokojnie, okey?

Człowiek i jego harmonia z naturą jest niejako jego przekleństwem, jednak możemy się pocieszać, że mamy na Ziemi konkretną misję, wraz z przeznaczeniem, jakim jest miłość:)

wiersz jest epicki bogaty scenograficznie i aktorsko
widzę go jak opowieść
liryczną nieco oniryczna opowieść o Dwojgu i ich przygodach

Ojej, jak radują te słowa, tak bardzo chciałam powiązać historię ludzi z krajobrazami.
Cieszę się, niesamowicie.

czytam bardziej jak legendę, w której czas potrafi być dławiony,
ratowany i znów stawiany pod murem, tak jak smok pozbawiany głowy,
podczas gdy innymi toczy dalej swoje piany,

Ten czas... i tu masz racji sporo.

Dziękuję.

[coobus]

jakże dławili czas

miałem okazję to poobserwować. Ładnie prowadzisz fabułę. Wiersz niejedno ma imię, jak choćby, że powtórzę za Skaraniem - opowieści poszatkowanej enterem. Szanuję każdą formę wiersza, choć jak wiesz, ze mnie akurat wychodzi niedzisiejsza już liryka. I Twoja opowieść też jest dla mnie na tak. Za co

[anastazja]

Podobnie jak Marta Zoja - masz w sobie dar opowieści

Hosanna ma rację. Zgadzam się również z poprzednikami, ze to bardziej opowieść, (piękna) o zmaganiu się z życiem.
Udana lektura eka Pozdrawiam.

[eka]

Tak wiem, zbyt dużo narracji, ale nie podoba mi się określenie - szatkowanie enterami, a jeśli Skaranie takie tego pewne , niech kawałek swojej prozy tak podzieli.
Dziękuję Wam za odwiedziny.

[iTuiTam]

Opowieść w stylu, jaki określam: proezją.
Dobrze poprowadzona, prowadzi do dobrej puenty. Bo jakież lato może być złe?