Zna mnie tu mało kto

[stary krab]

pałętam się nocami w towarzystwie
trzech pokoleń przodków
rówieśników zeszłych w kwiecie
nie raz spotykam cienie
naszych owocnych przyjaźni
i zawsze młode
obce kobiety

czy ktoś mnie pozna na tamtym drugim
wprowadzi w tok spraw bieżących
i czy przyśnię się jeszcze
komukolwiek

[lczerwosz]

Charaktery się podobno nie zmieniają. Jak ktoś miał taki dar, że do niego lgnęły te młode obce zwłaszcza, to znaczy zaraz zapozna i tam. Poprowadzą. Ubiorą, rozbiorą. Uspokoją, zaspokoją. Nie wiem, czy tak samo będzie z owocami. Tam się nie rodzą. Mówią, że już nie warto robić. Może zależy od piętra. Najniżej róbta co chceta. Byle nie zakłócać świętego spokoju w klasie de lux.
I będzie swojsko. Nie bój nic. Zobaczysz.

[haiker]

Nocne koszmary wywołują duchy, bo sen już nie taki?

Nie wiem, czy te młode kobiety to też owoc przyjaźni, ale wówczas nie byłyby aż tak obce.
W każdym razie w pierwszej stan bieżący, który nie pasuje, ani do tego co było, ani do tego co być może będzie.

I niepokój wynikający z tego zawarty jest w drugiej i, nomen omen, ostatniej.

Dość przewidywalna narracja, brakuje jakiegoś kaszlnięcia, może chwili drzemki. Zbyt poukładane.