Dalia na pustyni, czyli rzecz o zadzieraniu nosa

[Lucile]

Dziwna Dalia
eremitka
nie lubiła sąsiadek
z tego samego ogródka

marzyła o pustyni
bezkresach piasku
morzu gwiazd i samotności
tam czułaby się
jak w świątyni

a z porzuconego ogrodu
wiatr przyniósł by szept
...taka to była przyczyna
że ona to nie zwykła dalia była
a wytworna Georginia...

Pyszni się barwą
w ogrodzie moich marzeń
dalia wyniosła

(przerobiłam, poprzednie zakończenie, które wydawało mi się zabawne, przestało mi się podobać, więc "doszyłam" nowe)

[lczerwosz]

Niby wierszyk to zabawny. Ale jest w nim jakaś wzniosłość, dostojeństwo. To się jakby nadmuchuje wraz z kolejnymi linijkami. Tylko pęka na koniec. Myślę, że wskutek trywialnego rymu krótki/skutki. Myślę, że dla żartu.

[eka]

Morał rodem z dydaktycznej bajki , dobrze poprowadzony pomysł (eremitka, pustynia), ale forma - warto nad nią popracować, nie zachwyca.
Pozdrawiam.

[Lucile]

to prawda, te dwa końcowe wersy - to własnie żart - wydawało mi się, że będą przekornym, autoironicznym podsumowaniem "nadmuchanej" wyniosłości Georginii, więc celowo tak "prostacko" zrymowałam.

[haiker]

Mam wrażenie, że takich wierszyków jest na kopy w czytankach.

[Lucile]

Eka, iczerwosz - lepiej późno, niż wcale - przemyślałam, poprawiłam, dziękuję za wskazówki i pozdrawiam