Hnatowe Berdo

[EdwardSkwarcan]

piekło wspina się na szczyt w słońcu zbocza płoną
przepaści osaczyły czarcią moc tej góry
dudni dymiąc w mgle zamku majaczą kontury
przy poświacie się jawi zbrojny rycerz konno

myśl z lękiem tam gdzie orzeł ku obłokom sięga
wspina się lecąc w górę trawy kaskadami
zwid jeźdźca galopuje huk kopyt na grani
mamiąc zjawą wzrok kusi magiczna potęga

jesienny szczyt zasypia dzisiaj się nie piekli
pewnie duch Hnata zasnął w ramionach Justyny
wierzchołek tonie w chmurach zanurzony w błękit

senna zorza łaskocze łyse połoniny
w oddali zmrok nad Rawką przymyka powieki
nagle łoskot na zboczu nocny rycerz przybył

[coobus]

Myślami spacerujemy po tych samych bieszczadzkich ścieżkach. Jeszcze kilka dni temu, siedząc na Tarnicy, nasłuchiwałem ryku jelenia z pobliskiego Bukowego Berda, biorąc to pomyłkowo za ryk niedźwiedzia.
Żal było wracać. Pozdrowienia od połonin.

[Leon Gutner]

Zapachniało całkiem inną epoką .

Przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G

[eka]

Przycupnęłam i się zasłuchałam. Rycerza przestraszyłam.
Mrocznie i pięknie jest.

Pozdrawiam gór barda.

[Henryk VIII]

Już na początku sonet zachwyca, choć cierpnie skóra od zapowiedzi mroczności. Piszesz :" piekło wspina się na szczyt w słońcu zbocza płoną
przepaści osaczyły czarcią moc tej góry" . Utwór jest magiczny , obrazowy. Chciałoby się wędrować i owinąć tą magią. Kończysz:" senna zorza łaskocze łyse połoniny
w oddali zmrok nad Rawką przymyka powieki
nagle łoskot na zboczu nocny rycerz przybył" - ŚWIETNIE ;nic dodać, nic ująć .

H8

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za komentarze
Pozdrawiam