Koniec jesieni

[misza]

Po asfalcie płynęło światełko z portierni,
stróż miał oczy przymknięte, ale jeszcze nie spał.
Za płotem, krzew leszczyny milcząco się czernił,
w radio grała rapsodię jazzowa orkiestra.

Drżącą nutą zabrzmiały zardzewiałe druty
ogrodzenia. Baletem spadających kropli
zakończyła się jesień. Gdy wiatr z deszczem ucichł,
w powietrzu został zapach – ciężki i wilgotny.

Tylko patrzeć, a parking pokryje się bielą,
zamarzną w chłodnych iskrach dachy samochodów.
Pół księżyca zaświeci, jak złamany szeląg
darowany na drogę tym, którzy odchodzą.

I tak życie wygasa. Podobne jesieni
stygnącej resztką liści na sztywnych gałęziach.
W ciemności i samotnie, bo wszyscy zasnęli,
bezszelestnie się wtopi w niewidoczny pejzaż.

[Leon Gutner]

I tak oto w przedziwnie znakomity sposób rymowany zakończyłeś Miszko Jesień definitywnie i to w czasie kiedy się ledwo zaczęła .
Twoja poetyka jest pełna cudów i cieszę się że odnajduję w niej swoją cząstkę .

Z uznaniem L.G.

[januszek]

rozumiem że i "stróż" w wieku późno-jesiennym.
pozdrawiam.

[eka]

Jestem pewna, że życie to też zima , i że o niej z radością opowiesz, Miszka.
A tu czytelnika jazzowo wrzucasz w jesienny spleen, ech, daruję, bo wiersz w mych klimatach, płynie pięknie (coś tam w 2. zwrotce szarpie, ale nieznacznie).
Pozdrawiam.

[misza]

Dziękuję
Prawda. Każda pora roku piękna
i każda może być porą odejścia
albo narodzin

[Ewa Włodek]

Pół księżyca zaświeci, jak złamany szeląg
darowany na drogę tym, którzy odchodzą.

kończy się jesień, kończy się życie, więc - "pół obola" go dzioba, i za Styks, za Styks...Ej, Miszko...

moc serdecznego...
Ewa

[misza]

Nie tak szybko za Styks, Ewo!
Tutaj bywa całkiem przyjemnie

[Henryk VIII]

Plastycznie, rytmicznie - jak zawsze. Bardzo udany tekst, Miszka. A ten fragment :"
Tylko patrzeć, a parking pokryje się bielą,
zamarzną w chłodnych iskrach dachy samochodów.
Pół księżyca zaświeci, jak złamany szeląg" - cymes!
Pół godziny mamy do października, zatem pozdrawiam Cię jeszcze wrześniowo!

H8

[misza]

Wasza Królewska Mość
Oby jesień miała zawsze oblicze słonecznego lata.
Tak, jak dzisiaj