kruchość kamienia

[coobus]

Nauczyło się z czasem kruchości kamienia,
podpierania odwagą tych, co kroczą obok,
przebijania przez skały blokujące drogę
instynktem poznawania, ostrością dociekań.
 
Moje życie. Zrodzone z pragnienia i bólu,
okrzepłe, hartowane mnogością uderzeń,
odgrodzone od świata stwardniałym pancerzem
wrażliwej świadomości i zgrubiałej skóry.
 
Moje życie. Dojrzałe do uczuć i czynów
sokami, co przenoszą gniew i przebaczenie,
mocą białych uniesień i czerwonych krwinek.
 
Moje życie. Strzęp mięśni w ciągłym zakwaszeniu,
krótki termin ważności, który wkrótce minie,
dwudniowy pobyt w chłodni po zejściu ze sceny.
                                      

[Leon Gutner]

Mówią że uczymy się całe życie .
Myślę ze to prawda .
Instynktem poznawania - ostrością dociekać .

Może wierszami ?

Ja się uczę takiej poetyki z pewnością .

I wciąż rozkłada mnie na łopatki .

Z uznaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

Moje życie. Zrodzone z pragnienia i bólu,
okrzepłe, hartowane mnogością uderzeń,
odgrodzone od świata stwardniałym pancerzem
wrażliwej świadomości i zgrubiałej skóry.

Życie nie rozpieszcza i trzeba być twardym
Pozdrawiam

[411]

Piekny wiersz. Nie przepadam za rymowancami, ale czasem jakis implus, bodziec mówi: zajrzyj, przeczytaj - i warto bylo.
O samym wierszu, technicznie, nie powiem nic, bo sie zwyczajnie nie znam, ale tresc... Tresc zostanie we mnie.

J.

[eka]

O matko, ale Wiersz!
Przepiękny i mądry sonet. Szacun.
Przebijać się przez kamień, to czynić go kruchym.
A to...

Nauczyło się z czasem kruchości kamienia,
podpierania odwagą tych, co kroczą obok,
(...)

dzięki czytaniu Twoich wierszy i komentarzy - z całą mocą potwierdzam.
I dziękuję.

[coobus]

Eka, 411 - budujące słowa, chyba właśnie z tych, które wywołują u mnie pojęcie kruchości kamienia
Leo, Edward - Wam też dziękuję za czytanie

[anastazja]

krótki termin ważności, który wkrótce minie,
dwudniowy pobyt w chłodni po zejściu ze sceny.

Jak dobrze Cię czytać coob. Pomilczę, zwłaszcza nad puentą. Z każdym czytaniem, utwierdzasz, że warto być blisko Twoich wierszy.
Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

Bardzo zdyscyplinowany wiersz, a mówi tak wiele. Piszesz:" Moje życie. Zrodzone z pragnienia i bólu,
okrzepłe, hartowane mnogością uderzeń,
odgrodzone od świata stwardniałym pancerzem
wrażliwej świadomości i zgrubiałej skóry."
Poecie, artyście trudno jest się odnaleźć w tej rzeczywistości, może to zrobić w świecie, jaki tworzy, pytanie, czy to jest Prawdziwe Życie. Prawda jest też i taka, że bez tych wrażliwców, świat byłby bezbarwny, tych, przez których " stwardniałe pancerze" jednak przebija się światło

H8

[Liliana]

podpierania odwagą tych, co kroczą obok,

to chyba najważniejsza umiejętność, samemu się nie załamać i jeszcze podnosić na duchu innych,

piękny Twój wiersz, coobus,

serdeczności

[coobus]

pytanie, czy to jest Prawdziwe Życie

Każde życie jest prawdziwe, choć zawsze w jakimś sensie jest teatrem. Gramy, nieustannie, przed wszystkimi, nawet przed sobą. A gruba skóra jest w tym życiu potrzebna, pomaga przetrwać.
Dzięki, Wasza Wysokość

Ana, Liliana - dziękuję i pozdrawiam