croissanty

[coobus]

świt wbił się ostrzem w białą ścianę
sen utknął w locie pod sklepieniem
zaraz się zbudzę
zaraz wstanę
przez mgłę się przedrę
przez promienie

poranna kąpiel schłodzi czoło
wypchnie kopniakiem z odrętwienia
coś mnie pochwyci
coś przywoła
dzwony zakaszlą
zadrży ziemia

życie mnie wypchnie na ulicę
zanurzy w tłumie aż zaboli
po zakrztuszenie
po nerwicę
po klaustrofobię
po smak soli

a i tak przecież się zaśmieję
w taniec chochołów wkołysany
bo najważniejsze
że istniejesz
że czekasz z kawą
z croissantami

[karolek]

Fajnie tu macie na tych rymowanych, będę wpadał częściej.

a i tak przecież się zaśmieję w taniec chochołów wkołysany bo najważniejsze że istniejesz że czekasz z kawą z croissantami

[anastazja]

Żebyś wied ział Coob. Nawet jeśli brak chęci, lub sił, życie wypchnie nas z odrętwienia. Mądry wiersz. Pozdrawiam.

[Liliana]

a i tak przecież się zaśmieję
w taniec chochołów wkołysany
bo najważniejsze
że istniejesz
że czekasz z kawą
z croissantami

bo najważniejsze w życiu to to, żeby miał na nas kto czekać,

bardzo ładnie wyrażona myśl, coobusie,

[Leon Gutner]

Aż zabolało .
Aż ciarki przebiegłby po plecach od tej bolesnej nostalgii
Ależ ta twoja poetyka mnie rozbija Coobi
Ależ zapachniało kawą, croissantami, codziennością niezłomną .

Bajecznie Coobi .

Leo z uwielbieniem.

L.G.