Trzy supraporty Malczewskiego z cyklu "Rusałki"

[Lucile]

Opętany
zauroczony
rusałka w dziewannach znów
magią czaruje

Załaskotany
żądza i chucie
ukarana namiętność
to robota nimf

Flisak i dziewczyna
nieujarzmiona
rusałka zarzuca sieć
flisacy płoną

[eka]

Czemu wykrzyknik na początku? Pomyłka?
Rozumiem, że wielkie litery mają sygnalizować początek zdania, tak?
Pozbyłabym się numeracji, nie jest częścią przekazu, no chyba że supraporty to tryptyk;)
Najmniej oczarował mnie drugi.
Wszystkie mają fajny rytm, taki trochę haikowski.

[Lucile]

W sumie Malczewski w latach 1887 - 1888 namalował 5 supraport z cyklu "Rusałki" na zlecenie hr. Zygmunta Pusłowskiego, do jego krakowskiego (w stylu włoskiego renesansu) pałacu - obecnie budynek należy do UJ i mieści się tam Instytut Muzykologii. Potem jeszcze dwie. Tak, że w Muzeum UJ znajduje się ich 7 i udostępniane są tylko okazjonalnie, raczej rzadko. Każda z nich ma swój odrębny tytuł, który znalazł się na początku tych trzech "okruszków". A czy zwróciłaś uwagę na ich strukturę, nie licząc tytułu; trzy wersy, 5+7+5. To oczywiście nie haiku, ale pozwoliłam sobie na taką małą mistyfikację. Czy to grzech i przestępstwo? Oczywiście wykrzyknik to moje niedopatrzenie - dziękuję za zwrócenie uwagi. Eka, jesteś bardzo spostrzegawcza, uważna i wnikliwa - to komplement

[eka]

Dzięki za info, naprawdę jesteś kopalnią wiedzy.
Hmm... nie zwróciłam uwagi, ale rytm wybił się sam, tytuły (teraz o nich wiem) nawet fajnie treścią współgrają z haikowatymi wersami.
Dalej jestem za likwidacją numeracji i wprowadzeniem kursywą tych trzech tytułów wielką literą, a małą wszystkich 2. wersów.
Pozdrawiam.

[Lucile]

Eka, zmieniłam, czy o to Ci chodziło? To prawda, codzienne obcowanie z Prawdziwą Sztuką to rzeczywiście uśmiech losu. Budzi jednocześnie tak wiele różnorodnych uczuć, że aż... najlepiej to wyrazić w takim wierszyku:

Dar, czy przekleństwo
piękno budzi we mnie ból
zrozumieć siebie

serce wyciszyć trzeba
bo przekroczy granicę

Przesyłam pozdrowienia

[eka]

Tanka nieklasyczna ( motywy) numer... - podoba się.
O co mi chodzi:

Opętany
zauroczony
rusałka w dziewannach znów
magią czaruje

Załaskotany
żądza i chucie
namiętność ukarana
nimf to robota

Flisak i dziewczyna
nieujarzmiona
rusałka zarzuca sieć
flisacy płoną


A i jeszcze w drugim zmieniłabym szyk:

Załaskotany
żądza i chucie
ukarana namiętność
to robota nimf

Ale to moje takie tam przyzwyczajenia, dzięki za dialog.
Pozdrawiam.

[Lucile]

Dobry wieczór Eko (brzmienie Twojego nicka w wołaczu bardzo mi się podoba). Ta nieklasyczne tanka, zauważyłaś, że nawet ją tak nie nazwałam(?), w moim kajecie nosi nr 7 i ze względu na poruszony motyw umieszczona jest w specjalnej podgrupie. Takie skrzywienie zawodowe muzeologa; obiekt należy skatalogować, opisać, zachować i - jeżeli przyjdzie na to odpowiednia pora - udostępnić. Właśnie napisałam następną (i znowu taką nie do końca ortodoksyjną) tankę, uderzona wiadomością o śmierci Igora Mitoraja. Bardzo mi smutno, bo to był jeden z nielicznych współczesnych rzeźbiarzy hojnie i pełnymi garściami czerpiący natchnienie z antycznej sztuki. Kto jeszcze dzisiaj kontynuuje i przybliża nam klasyczne piękno? Igor mieszkał w Pietrasanta w pobliżu Carrary, aby mieć łatwy i bliski dostęp do słynnych karraryjskich marmurów (tych od Michała Anioła Buonarottiego). Był uczniem Tadeusza Kantora i w Krakowie pozostawił dwie swoje rzeźby, jedną znają wszyscy, umieszczona jest na Rynku Głównym, tuż obok Wieży Ratuszowej, a druga - przecudna - Luci di Nara (światła Nary) stoi na arkadowym dziedzińcu Collegium Iuridicum przy ul. Grodzkiej. Miałam zaszczyt Go znać. Jeżeli kiedyś obejrzysz Jego rzeźby, zwróć uwagę na usta - każda z nich ma Jego usta. Wiem, to nie jest miejsce na takie rozpisywanie się, ale śmierć Igora Mitoraja wstrząsnęła mną. Był skończenie pięknym Człowiekiem.

nr 45
Tęczą zamknięty
niebo ogon zamiata
lot pawia zachwyt

Junonę wielbią pawie
boginie knują zemstę

[eka]

Pan Igor chyba też miał paryski okres twórczości? Odnotowałam ze smutkiem Jego śmierć.
Dobra rzeźba, czyli jej trójwymiarowość potrafi zachwycić.
Tanka 45 całkiem, całkiem... choć lot pawia dwuznacznie mi brzmi

[Lucile]

Eka, masz rację. Igor Mitoraj miał miał paryski okres i tam właśnie Śmierć wyznaczyła Mu spotkanie. W Krakowie snute są plany Jego pochówku w krypcie kościoła św. Piotra i Pawła. Pochowany tam już jest Sławomir Mrożek. Zobaczymy, ale o tym ostatecznie zadecyduje Jego rodzina.
Ten paw w moim wierszyku nie symbolizuje pychy i próżności, a tylko czyste piękno. Widziałam kiedyś przelot pawia i lot ten zrobił na mnie wrażenie.
Eko mam pytanie, czy na "8" jest jakieś miejsce, gdzie można dzielić się, rożnymi uwagami, przemyśleniami na tematy, jakby je nazwać - "około artystyczne" - np. o sztuce, jej historii, o literaturze, rożnych ciekawostkach dotyczących mniej, lub bardziej znanych postaci z tych dziedzin, interesujących wystawach, itp? Czasami mam ochotę skomentować czyjś post, ale nasuwają mi się przeróżne, poboczne uwagi, myśli zaczynają błądzić gdzieś na marginesie tematu i... rezygnuję. Już nawet przeczytałam jakiś komentarz, że ufff - ile tego tekstu. Jestem u Was nowa i nie znam obyczajów, owszem regulamin przeczytałam, ale przecież sama wiesz, że usus magister est optimus

Pozdrawiam ... i nie mogę się powstrzymać od pochwalenia się, że jutro o godz. 17.00 w jednej z galerio - kawiarni na krakowskim Kazimierzu odbędzie się wernisaż wystawy moich obrazów, a będzie to już druga ekspozycja mojego "pacykarstwa"

[eka]

Zasłużył na Skałkę.
-------------------------------------
Wiesz, mi ten paw okropnie potocznie się skojarzył, zatrucie bądź kac, no takie tam gastryczne klimaty...

Co do miejsca, wydaje mi się, że tu:

http://www.osme-pietro.pl/proza-dokumen ... styka-f18/

Nawet ostatni post prowokuje do zabrania głosu przez fachowca.

Gratulacje! Szkoda, że Kraków to kilka godzin jazdy, trzymam kciuki o 17.
A przypominam, że jest miejsce i na Ósmym do prezentacji swoich artystycznych prac.
Znajdziesz.