Puste krzesła

[Marcin Sztelak]

Na nic infantylne romantyzmy – świece blakną,
zostają odbicia, zakłamanie
światła.

Chociaż odwzorowania tkwią, gdzieś na granicy,
zatarte kształty wbijają spragnione
usta w sny. Wstyd , ale woda o smaku
dwudziestoletniej whisky wypala w gardle
niepotrzebne westchnienia.

Sól jak krew znaczy drogę pomiędzy
dłonią a dłonią.
Zaplątane w węzeł.

Jeszcze przeklęte zaschnięcia w ustach i piaski
pod powieką – nie ma ucieczki. Przynajmniej
drzwi zabite na głucho, chociaż nad nami
kosmos.

Tak samo się śniło tym, którzy siedzieli tu dawno,
w zakamarkach czasu i nieciągłościach dróg.
Wiodących gdzie nogi poniosą.

Z upartym chrzęstem stóp, ale nie płacz
– przed nami wieczności.
Z grubsza rzecz biorąc.

[haiker]

Po przejściu przez barykady wyświechtanych porównań, narzędzi itp. (woda-whisky-wypalanie; zaschnięcia-powieki-drogi-zakamarki czasu) dochodzi się do meritum:

przed nami wieczności.
z grubsza rzecz biorąc

Po co tak gruba skórka?

[czochrata]

wieczności.

A nie lepiej wieczność?Marcinie trochę więcej pogody ducha życzę....wiersz b.dobry

Dodano -- 09 paź 2014, 14:21 --

A Ty Haiker może zamilcz komentatorsko?! Ośmieszasz się za każdym razem,może masz zatwardzenie?

[Fałszerz komunikatów]

Czochrata, nie prowokuj, dobrze?

[haiker]

(...)

Dodano -- 09 paź 2014, 14:21 --

A Ty Haiker może zamilcz komentatorsko?! Ośmieszasz się za każdym razem,może masz zatwardzenie?

Może mam zatwardzenie, a może mam non-stop biegunkę? Może biegunka jest szczególnie dotkliwa, bo od dwóch miesięcy siedzę na wózku? Bo może taki jeden z prostaty się rozlazł? Bo może daje znać o sobie o 6 rano i żądą by go nakarmić przeciwbólowymi? Może dlatego nie pamiętam kiedy się wyspałem do 8. Może.

Ale jedno jest pewne - na tym portalu grożą ci paluszkiem, nie wiedząc, że odgryzasz całą rękę.

[Fałszerz komunikatów]

Może spotkajcie się w realu i tam flirtujcie, co?

[czochrata]

Puszczam metafizycznego bączura!!!

[iTuiTam]

...
Tak samo się śniło tym, którzy siedzieli tu dawno,
w zakamarkach czasu i nieciągłościach dróg.
Wiodących gdzie nogi poniosą.

Z upartym chrzęstem stóp, ale nie płacz
– przed nami wieczności.
Z grubsza rzecz biorąc.

Powtarzalność egzystencji materialnej i nie.
Wieczności jest wiele, jeśli wierzymy w powtarzalność.

[czochrata]

Moja Mama ma SM,ale to piękny,pałający życzliwościa do ludzi człowiek!!!

Dodano -- 09 paź 2014, 15:32 --

...i też jest przykuta do wózka...

[tea]

I wszystko jasne,szkoda że tak dobry wiersz wydobywa na powierzchnię czyjąś miałkość.....