Boję się nawet mrugnąć

[anastazja]

boję się nawet mrugnąć by nie utracić
rozgrzanej słońcem chwili biega po drzewach
kolorami miedzi i ognia

magia ukryta w bieszczadzkich
górach spokój otwiera myśli inspiruje
w otwartej przestrzeni natura barw

odważniejsza od pracy artysty

[Zodiak198]

natura barw

odważniejsza od pracy artysty

Znakomite,brawo

[lczerwosz]

jak się też mówi, że życie przerosło kabaret, choć to inna dziedzina zdziwienia.
Coś jest tu nie tak, przepisuję z uzupełnieniem:
boję się nawet mrugnąć, by nie utracić chwili rozgrzanej słońcem, która (lub które) biega po drzewach kolorami miedzi i ognia.

[Patka]

Trochę szkoda, że nie zdołałaś wymyślić tytułu, tylko skorzystałaś z początku wiersza, zawsze to lepiej wygląda, gdy tytuł jest.

Leszek ma rację, że z racji braku interpunkcji może powstać problem z czytaniem.
Ogólnie zwykły obrazek. Ciężko mi tu znaleźć coś dla siebie.

Pozdrawiam
Patka

[Fałszerz komunikatów]

W drugiej strofie masz powtórzenie.
Rzeczywiście ładny fragment, który podkreślił Zodiak

magia ukryta w bieszczadzkich
górach spokój otwiera myśli inspiruje - czytam bez tego fragmentu, brakuje elementu, który mógłby zaskoczyć czytelnika. W zasadzie wcześniej nie wyszczególniasz elementów krajobrazu typowych dla regionu Bieszczadów, dlatego tym bardziej nie jest potrzebny. Przynajmniej mym zdaniem
Ładny, obrazowy wiersz. Nie w moim klimacie, ale ma swoją wartość Tytuł widziałbym w nawiasie i z wielokropkiem, bo to powtórzenie pierwszego wersu.

[iTuiTam]

boję się nawet mrugnąć by nie utracić chwili
rozgrzanej słońcem biega po drzewach
kolorami miedzi i ognia

magia ukryta w bieszczadzkich
górach spokój otwiera myśli inspiruje
w otwartej przestrzeni natura barw

odważniejsza od pracy artysty

Anastazjo, mam nadzieję, że nie dostanę po łapach za poniższe odczytanie:

boję się nawet mrugnąć by nie utracić chwili

rozgrzana słońcem biega po drzewach
kolorami miedzi i ognia

magia w bieszczadach
spokój gór otwiera myśli
inspiracja otwartej przestrzeni
w naturalnych barwach

odważniejsze od pracy artysty

Puenta wiersza bardzo mi się spodobała. Artyści są czasem tchórzliwi, jeśli można ich zachowanie tak nazwać, wobec piękna. Uwarunkowani przeszłością, trendami, modną estetyką, krytyką, wiedzą że często nie mogą pokazać świata jakim jest. Jedni uważają to za błogosławieństwo, inni natomiast za ograniczenie.

serdecznie
iTuiTam

[coobus]

Cieszę się, że miałem niedawno okazję spojrzeć Twoim okiem na miejsca, które opisujesz, które odwiedzasz na co dzień, na te sarny widoczne z Twojego okna. I ja tam powracam wierszami.

Różne są formy ustawiania szyku współczesnego wiersza, czasami wpadamy na takie, o które się obijamy. Ale już się nauczyłem szanować każdą formę, od kiedy traktuję ją tylko jako kosmetykę, bo na tym polu wszystkie chwyty są dozwolone. Przeszeregowanie wyrazów, by ustawiły się czytelnie, pozostawiam wyobraźni. Staje się to rutyną i znakiem czasu. Dlatego przyswajam i ten rozstrzelony szyk Twojego wiersza, pozornie wołającego o interpunkcję.
Lubię Twoje wierszopisanie, Ana.

[Ewa Włodek]

fajny obrazek. A Artysta, który tworzy takie inspiracje...

uśmiechy posyłam liczne...
Ewa

[anastazja]

Dzięki Zodiak - przy okazji witam

Coś jest tu nie tak, przepisuję z uzupełnieniem:
boję się nawet mrugnąć, by nie utracić chwili rozgrzanej słońcem, która (lub które) biega po drzewach kolorami miedzi i ognia.

Tak Leszku, masz rację. Zauważyłam dzisiaj, zaraz poprawię.

Trochę szkoda, że nie zdołałaś wymyślić tytułu, tylko skorzystałaś z początku wiersza, zawsze to lepiej wygląda, gdy tytuł jest.

Może jednak wymyślę. Dziękuję Patko.

W drugiej strofie masz powtórzenie.

- nie widzę Fałszerzu?

Anastazjo, mam nadzieję, że nie dostanę po łapach za poniższe odczytanie:

o proszę! Twój warsztat Elu na najwyższej półce. A ja coś podbiorę - mogę Bardzo Ci dziękuję.

Dlatego przyswajam i ten rozstrzelony szyk Twojego wiersza, pozornie wołającego o interpunkcję.

- już go nie ma Coobusku. Dzięki wielkie

[Fałszerz komunikatów]

W górach - W przestrzeni