Kiedy mówisz

[ula71]

piękno
mieszka w słowach
i obok słów
słowa
parasole nad głową
między cieniem a błyskiem
my
w różnych światach ukryci
w burzach niepokonani

kiedy mówisz
słucham
zbieram ostrożnie
rozrzucone klejnoty twoich słów
podanych nie od niechcenia
i staję się
jak one

piękna

19.07.2011 r.

[witek kiejrys]

sobie pozostawiam to:

piękno
mieszka w słowach

kiedy mówisz
zbieram ostrożnie
rozrzucone klejnoty twoich słów
i staję się
jak one

piękna


Pozdrawiam, witek

[Gloinnen]

piękno
mieszka w słowach
i obok słów
słowa
parasole nad głową
między cieniem a błyskiem
my
w różnych światach ukryci

A dla mnie z kolei - tylko to.

Druga część wiersza obniża loty.

"klejnoty twoich słów" - banalne, sztampowe.

Wprawdzie pointa nie jest zła (mam na myśli przesłanie, ideę), ale lepiej byłoby zatroszczyć się o lepsze środki wyrazu dla niej.

Pozdrawiam,


Glo.

[Hosanna]

podoba mi się że piękno mieszka i w słowach i obok

wierzę też że możemy pobierać cudze piękno ze słów i z tego ... obok słów i w ten sposób stajemy się piękni

ale wtedy lepiej byłoby przyrównać cenność nie do klejnotów lecz do czegoś bardziej s=dającego życie i energię

klejnoty tego nie robią

w ogóle jestem ciekawa ciągu dalszego
w jaki sposób stajesz się piękniejsza?
jak to czujesz?
jak świat to czuje (twoje pobrane czy zasiane piękno)


najbardziej lubię tę poezję która czyni mnie piękniejszą

a ten wiersz jest o słuchaniu

a przecież parasole są stosowane powszechnie
jak możemy zobaczyć cudze piękno
skoro go nei słuchamy

może pomoże nam to ze to piękno tez jest obok ?
przeniknie pomimo parasoli ?