selekcja naturalna

[Nula.Mychaan]

okrywam się jak krab chitynową powłoką
wciąż jeszcze miękką jak zwykle po wylince
pusta skorupa to tylko źródło wapnia

odnóża wciąż jeszcze zbyt słabe
więc niezdarnie ciągnę tułów
instynkt każe szukać azylu
lecz kamień okazał się zbyt chwiejny

to był piękny szkielet
teraz obrósł moją nieobecność

[nasza szkapa]

"odnóża wciąż jeszcze zbyt słabe
więc niezdarnie ciągnę tułów" to jest sedno sprawy!

[Ewa Włodek]

Twoja peelka przeszła transformację: pozbyła się pancerza ochronnego (mentalnie, rzecz jasna), który odczuwała jako dokuczliwy i uwierający, a teraz czuje się bez niego bezbronna, i szuka "terapii zastępczej", dopóki jednakowoż nie wytworzy nowego.
Ciekawie...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Bożena]

„to był piękny szkielet
teraz obrósł moją nieobecność”

- ciekawe zobrazowanie- nieobecności

serdeczności

[Alek Osiński]

W związku z tym wierszem przypomniał mi sie jeden z filmów
Herzoga - dokumentalny o pewnym "współczesnym" cesarzu afrykańskim,
tam w czołówce występują setki krabów. W rzeczywistości kraby-pustelniki
korzystają z obcych skorup, żeby zapewnić sobie ochronę, bo w swojej
naturze są właściwie bezbronnymi eremitami - ta końcówka w cudzysłowie
bardzo dobra, ale właśnie, czy to jakiś cytat? Bo nie podajesz źródła...

Pozdrawiam

[eka]

instynkt każe szukać azylu
lecz kamień okazał się zbyt chwiejny

„to był piękny szkielet
teraz obrósł moją nieobecność”

To zastanawia, kamień chwiejny, bo można czytać jako schronienie pod nim, albo porównanie do zmineralizowanego kośćca.
Ucieczka od przyjętych, czy też narzuconych sobie praw podstawowych, które stały się obce, puste w znaczenia, zatem wylinka do nowego kształtu. To selekcja naturalna? Może źle interpretuję, stąd problem z tytułem, może jest odwrotnie, to zabijanie swej indywidualności, więc szkielet okrywa pustkę.
Zawsze jest nad czym podumać obok Twoich wierszy.

Cudzysłów co prawda mocniej akcentuje cudze słowa, bo kursywa oznacza również wewnętrzną wypowiedź peela czy bohaterów wiersza, ale... na pewno lepiej wygląda.

[żakote]

Ta arbitralna i wolna selekcja, jakiej dokonujemy w sobie samych, stanowi najcześciej to, co nazywamy naszym stylem życia.
Cytat (jak mniemam filmowy) stanowi świetną puentę wiersza.

[Berele]

Pisanie o lenistwie i błogości długiego zalegania w łóżku wbrew pozorom nie jest wcale łatwe.

:-)

[Nula.Mychaan]

Nasza,Ewuś i Bożenko dziękuję, miło mi że Wam się coś spodobało
Alek końcówka to cytat z jakiegoś filmu, utkwił mi w pamięci i był inspiracją całego wiersza,
nie podałam źródła, bo zwyczajnie nie pamiętam, ale nie mogę napisać, że to są moje słowa, bo nie są.
Eko zastosowałam się do Twojej sugestii i zmieniłam cudzysłów na kursywę
Twoja interpretacja jest jak najbardziej trafna
Żakote dziękuję

Pisanie o lenistwie i błogości długiego zalegania w łóżku wbrew pozorom nie jest wcale łatwe.

Berele nie rozumiem Twojego komentarza, czy właśnie to wyczytałeś z mojego tekstu?

[januszek]

po przeczytaniu [sorki że tak sprokurowałem, ale ... powiedzmy że źródło wapnia = "prochem jesteś i w proch ..."]
zastanawiam się co by było gdyby zlikwidować "się" [zakładając że cielesność jest mieszkaniem duszy]:

okrywam jak krab chitynową powłoką
wciąż jeszcze miękką jak zwykle po wylince
pusta skorupa to tylko źródło wapnia

odnóża wciąż jeszcze zbyt słabe
niezdarnie ciągną tułów
instynktowne każę szukać azylu
lecz kamień okazał się zbyt chwiejny

to był piękny szkielet

coś przerasta mnie i moją nieobecność