nie do czekanie

[Pier]

kiedyś miną blaski i cienie
za bogatych uznają się biedni
będziesz moim świata spełnieniem
najsmaczniejszym chlebem powszednim

wytłumaczysz wnukom przewrotnie
moje wiersze i ich niewydanie
będziesz moją wodą i ogniem
najprawdziwszym życia kochaniem

kiedyś siądę dziadkiem przy piecu
z czystą wiarą w boga człowieka
chociaż śmierci nie da się przeczuć
można na nią cudownie nie czekać

[Leon Gutner]

Dwie pierwsze strofy lekko mnie zawiodły .
Nie czuję ich . Takie " powszednie "

Za to ostatnia strofa zrobiła mi ten wiersz i przywróciła przyjemność z czytania .

Z uszanowaniem L.G.

[Alek Osiński]

kiedyś miną blaski i cienie

pierwszy wers trochę niefortunnie ustawia wiersz, bo jeśli miną blaski i cienie, minie również i życie,
które z nich jest stworzone i wszystko, co nad nim świeci nawet i dziadkowym światłem zrozumienia;
spróbowałbym jednak inaczej otworzyć to rozdanie...

[Ewa Włodek]

ostatnia cząstka...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

chociaż śmierci nie da się przeczuć
można na nią cudownie nie czekać

I ja to zabieram ze sobą. Do przemyśleń, bo ma poetycki urok, i nie tylko.

[lczerwosz]

Nie do czekanie, ciekawa koincydencja,
zobacz: niedowidzenia

[eka]

Wszystko mi się podoba, prostota i pomysł na życie, nawet tam w zaświatach.

[Dorota Karin]

Ciepło o nieuniknionym...czyli o kolejach losu. Podoba mi się, taki lekki , subtelny, refleksyjny o tematyce bliskiej nam wszystkim.