Noc

[Patka]

Nie marudzisz eko, podoba mi się twoje patrzenie na tekst, bo to znaczy, że coś można z niego wyczytać.
Te postacie, które przychodzą i odchodzą (oprócz ostatniej, która zostaje) są wzięte ze znanych baśni. Więc są to postacie raczej symboliczne, nie konkretne.

Ograniczona przestrzeń powoduje, że obcy traci wpływ na psychikę.
Happy end.

Masz rację, jest happy end, choć nie takie typowe, gdzie wszyscy "żyli długo i szczęśliwie". Raczej ucieczka, uwolnienie się od czegoś. W ostatniej kwestii dialogowej użyłam "wesołego miasteczka" - to też jest czegoś metafora, szczęścia, błogości (miałam napisać wprost: Czy nie chcecie iść z nami do nieba? ale uznałam, że to będzie zbyt proste).

Mam też pytanie - jak ci się wydaje, kim jest obcy?

Może (aby jeszcze bardziej utrudnić czytanie, ale zarazem je uprawdopodobnić) warto by było wprowadzić dwóch opowiadaczy do tekstu? To znaczy poprzez stylistykę zaznaczyć ogląd oczyma dziecka (narrator nr1) i refleksyjnie z poziomu wiedzy dorosłego – narrator nr2.

Byłby to ciekawy pomysł, choć nigdy nie bawiłam się w dwóch narratorów, przynajmniej nie pamiętam. Pomyślę.

Dziękuję raz jeszcze, takie komentarze mi się bardzo podobają.

[karolek]

.

[Patka]

Można jaśniej, karolku? Nie za bardzo wiem, co mi zarzucasz, tzn domyślam się, ale...

Dziękuję za pochylenie się nad tekstem.

[eka]

Mam też pytanie - jak ci się wydaje, kim jest obcy?

Hmmm.... te jego łapy, ale i powrót kolorów, może sen. Wieczny?
Postaci z bajek, nie wpadłabym.
To bardzo przepracowany tekst, unurzany w metaforach, strasznie wciąga, może jak jeszcze raz przeczytam, ogarnę.
Czytałaś może coś z prozy Leopolda Buczkowskiego? Pytam odnośnie wprowadzania narratorów.
Zaczął ową praktykę w Kamiennym potoku, jak dla mnie to jedna z lepszych polskich powieści czasów II wojny, ma kilkunastu opowiadaczy, zyskuje na realizmie w ten sposób.

Rozwijasz się niesamowicie. Podobały mi się bardzo Imiona, teraz zagęszczasz na maksa prawie, to kusi.

[Patka]

Obcy jest postacią konkretną.

Czytałaś może coś z prozy Leopolda Buczkowskiego? Pytam odnośnie wprowadzania narratorów.
Zaczął ową praktykę w Kamiennym potoku, jak dla mnie to jedna z lepszych polskich powieści czasów II wojny, ma kilkunastu opowiadaczy, zyskuje na realizmie w ten sposób.

Nie czytałam, tera mam masę czytania na zajęcia, z literatury powszechnej, Młodej Polski, literatury międzywojnia i powieści Hessego, więc żeby coś dla siebie przeczytać, z przyjemności, to ciężko.

Dziękuję za miłe słowa.

[eka]

Przeczytałam po raz kolejny. Od tej interpretacji nie odejdę i już. Poprzednia totalna ale jak powiesz, że ta też, nauczę się tekstu na pamięć i będę straszyć recytacją napotkanych obcych ludzi, może ktoś wreszcie wpadnie na trop prowadzący do celu.

Dzieci zmarły, są w zawieszeniu między Ziemią a zaświatami, dom to już poczekalnia przed ostatnią podróżą.
Nie mogą zabrać rodziców, zabawek, powoli zanika ich obecność. Trwa nabożeństwo pogrzebowe, a obcy jest grabarzem.

I co?

[skaranie boskie]

Trzy pokolenia osób szło do kościoła i modliło się

Czy aby na pewno tak, Patko?

Otworzono okno.

To też nie brzmi mi właściwie.
A resztę już przeczytałaś u przedmówców.

[Patka]

Patka pisze:
Trzy pokolenia osób szło do kościoła i modliło się

Czy aby na pewno tak, Patko?

Też miałam problemy z tym zdaniem, "szły" jakoś mi nie pasowało. Choć może rzeczywiście ta forma jest poprawna.

Patka pisze:
Otworzono okno.

To też nie brzmi mi właściwie.

Dlaczego? Zwykłe, bezosobowe zdanie.

Dziękuję, skarańku.
I tobie, eka, za swoją interpretację. Cieszy mnie, że tekst można interpretować na różne sposoby.

[zdzichu]

Ja chyba wiem, co miał na myśli pan Admin w sprawie tego okna.
Chodzi mu zapewne o to okno, że niby je otwarto, a nie otworzono. Rozczaruję pana, panie Skaranie. Obie formy są poprawne. Dodam panu jednak na pociechę, że, może ze względu na staroświeckość, też preferuję formę, która twierdzi, że okno otwarto.
Pani Patko, nie przejmuj się pani uwagami tego Typa. Opowiadanko jest super i to się liczy. Zastanawiam się nad napisaniem recenzji...

[Gloinnen]

Skojarzyło mi się z filmem "Miasto zaginionych dzieci" Jeuneta.