już tylko jesień

[EdwardSkwarcan]

wiatr układa sonaty w frunące szelesty
balet liści wiruje w zamyślonych sadach
lato wzruszeń odeszło został szept jesienny

usychają powoli smutne oczerety
kołysze się miarowo złotowłosa trawa
usypiają tumaniąc frunące szelesty

szmer melodii się niesie przez leśne ostępy
płonie czerwień jarzębin w złocitych Bieszczadach
samotnym połoninom został szept jesienny

gwar pożegnał Solinę cichnie zalew senny
osowiałym pagórkom bryza wersy składa
unoszą się nad taflą frunące szelesty

w wyciszonej tonacji kończy się ballada
co piękne nie trwa długo zamilkł chichot lata
pozostało podziwiać frunące szelesty
czasy wzruszeń minęły został szept jesienny

[Alek Osiński]

melodia jest, chociaż może zbyt mocno szeleszcząca, ale cóż,
takie prawo jesieni, żeby wpadać w monotonię i wyławiać z niej
przysypiające na piasku ryby...

[Leon Gutner]

Edowo opisowo poprawnie .
Przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

wiatr układa sonaty w frunące szelesty

Śliczna fraza i nie jedyna urodziwa w Twojej villanelli, ale te frunące szelesty to majstersztyk.

Pozdrawiam jesiennie.

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za komentarze

[Malwina]

Blisko natury i obrazowo, ładnie

[eka]

płonie czerwień jarzębin w złocitych Bieszczadach

Ed, no zobacz, co licho przyniosło

Powtórzę. Piękna, jesienno-górska willa. Villa.
Pozdrawiam.