baza ludzi wciąż umarłych

[coobus]

Z inspiracji wierszem iTuiTam pt. "Scenografia"
- - -

"o czym tańczysz wplątana w neony..."

*

świat u stóp
lub raczej ty w niewoli świata

szklane ściany
szklane dusze
szklane twarze

zawieszona w jasnej nucie jak w kapsule
patrzysz na nich bez nadziei
i bez marzeń

już nie szukasz w szklanych oczach oznak życia
w twoich też powoli stężał dawny skowyt

zapatrzona
zaczadzona
zamroczona
baza ludzi swojej śmierci nieświadomych

nie powita nikt śniadaniem gdy się zbudzisz
nie przeniesie cię na rękach w stronę szczytów
ze snu do snu
z przebudzenia w rozbudzenie
z rozbudzenia w rozbełtanie kolorytu

o nich właśnie
o tych maskach zamiast twarzy
o tych ludziach których tak naprawdę nie ma
laserowej mlecznej drodze nad głowami
brudnej forsie roztrwanianej na złudzenia
o spojrzeniach powbijanych jak pazury
w blade ciało wybielane przez neony

o tym płyniesz
pod księżycem ci nieznanym

o tym tańczysz
na obłoku przywłaszczonym

[iTuiTam]

...
zawieszona w jasnej nucie jak w kapsule
patrzysz na nich bez nadziei
i bez marzeń

...
ze snu do snu
z przebudzenia w rozbudzenie
z rozbudzenia w rozbełtanie kolorytu
...
o tym płyniesz
pod księżycem ci nieznanym

o tym tańczysz
na obłoku przywłaszczonym

Doskonale oddałeś klimat tego tańca. Gratuluję.

[karolek]

Czytałem "scenografię". Twój wiersz współgra z utworem iTuiTamm, jakby stanowi jego kontynuację.
Niełatwo jest pisać pod czyjeś już wytyczone ramy, ale tobie się to udało, ponury klimat też dobrze oddałeś.

[Leon Gutner]

Cóż - to kolejny wiersz Coobiego który rozłożył Leona na łopatki.
I tak rozłożonemu poetycznie Leonowi trudno coś napisać bo do głowy przychodzi mi tylko jeden wyraz .

Pięknie

Z uznaniem coraz większym L.G.

[anastazja]

Dokładnie oddany klimat Cobusku. Poczęstunek godny gospodarza - dziękuję.

[lczerwosz]

z rozbudzenia w rozbełtanie kolorytu

Podpisuję się pod ocenami. Pochwalnymi. Świetnie napisana kontynuacja, współmyślenie.
Tylko to słowo: bełt. Była kiedyś piosenka "Zegarmistrz światła purpurowy". I taki sam zgrzyt - "by mi zabełtać błękit w głowie." Po prostu dodatkowa konotacja z pijaństwem i rzyganiem. Zupełnie niepotrzebne.
Może rozedrganie, pomieszanie kolorytu?

Dodałem link do wiersza Eli, nie masz za złe?

[coobus]

zgrzyt - "by mi zabełtać błękit w głowie." Po prostu dodatkowa konotacja z pijaństwem i rzyganiem. Zupełnie niepotrzebne.

Aż zajrzałem w znaczenie słowa rozbełtać. Chyba nazbyt Ci się kojarzy Leszku z bełtem, bo w wyszukiwarce znajduję całkiem niewinną interpretację: zmiksować, roztrzepać, zamieszać. To nie są raczej negatywne znaczenia. Bo gdyby były, nie ma problemu, żebym zmienił. Wstrzymam się, poczytam.
Za dodanie linku dziękuję, jestem wdzięczny.

Ela, Karolek, Leo, Ana - myśli dziewczyny tańczącej przed mężczyznami w lokalu można sobie różnie wyobrażać. I brać je bardziej naturalnie, spokojnie. Ale zgodnie z wierszem, który był moją inspiracją, wybrałem akurat taką wersję - pełnej izolacji od świata, który jest obok, a jakby go nie było. I chyba się rozumiemy (ważna tu jest ocena autorki "scenografii"), co przyjmuję z pełną satysfakcją.

[Ewa Włodek]

już nie szukasz w szklanych oczach oznak życia
w twoich też powoli stężał dawny skowyt

zapatrzona
zaczadzona
zamroczona
baza ludzi swojej śmierci nieświadomych

i to jest super, Coob! I tak do zamyślenia, że aż...

za całość

i moc serdecznego...
Ewa

[Malwina]

Bardzo poruszający wiersz i smutny

[coobus]

Ewo, Malwinko - zawsze się cieszę, czytając Was w komentarzach. Dziękuję