sierocy pień

[atoja]

przecież wczoraj tutaj rósł
w rozłożystych konarach
gnieździły się ptaki
i stare dzieje
rudziały palczaste wachlarze

figlarne ludziki gubiły kapelusze
zapraszały dziki na nocną ucztę

przecież wczoraj

gładzisz żywiczne słoje i dotykasz rdzenia
dłonią ani pamięcią nie sięgniesz narodzin

zmurszały
coraz ciszej opowiada historię
stary pies przybłęda układa się w jego nogach

razem wchodzi się raźniej w głąb ziemi

VIII.2014
z cyklu mensis ex mense

[karolek]

Poczytałem, podoba mi się język utworu- dosadnie i nienachalnie o przemijaniu.

[em_]

Zakończenie super, reszta zwyczajnie mi się nie podoba, nie w moim guście.
Pozdrawiam

[witek kiejrys]

Warto nad tym wierszem popracować, bo tematyka, i zawsze aktualna, i z przyjemnością chce się poznać sposób w jaki na to patrzy ktoś inny. Możemy sobie z nim porozmawiać, wymienić uwagi, choćby w myślach. - Mało tego, w ten sposób skłania nas autor/ka, by zwrócić się, ku niesłusznie i często bagatelizowanej przez nas stronie życia.



Pozdrawiam serdecznie, Witek

[eka]

przecież wczoraj

gładzisz żywiczne słoje i dotykasz rdzenia
dłonią ani pamięcią nie sięgniesz narodzin

Następstwo czasów zgrzyta w tej pięknej opowieści. Z dębu tylko pień, a pod nim stary pies przybłęda. Drzewo można odnieść do człowieka, pies zostaje psem lub symbolizuje wierność życiu.
Mocno sięga w głąb odczytu - pointa.
Bardzo mi się wiersz podoba.

[atoja]

Poczytałem, podoba mi się język utworu- dosadnie i nienachalnie o przemijaniu.

Dziękuję Karolku...taki też był zamiar

Dodano -- 22 paź 2014, 16:49 --

Zakończenie super, reszta zwyczajnie mi się nie podoba, nie w moim guście.
Pozdrawiam

Dziękuję Em

Dodano -- 22 paź 2014, 16:50 --

Witku...serdeczne dzięki... za konstruktywną opinię

Dodano -- 22 paź 2014, 16:51 --

Eko. ..dziękuję za miłe słowa i konkretne uwagi

[Nula.Mychaan]

Puenta jest niesamowita, a wiersz mi się podoba

[atoja]

Puenta jest niesamowita, a wiersz mi się podoba

Dziękuję Nula za to że trafia do Ciebie

[Gloinnen]

przecież wczoraj

gładzisz żywiczne słoje i dotykasz rdzenia
dłonią ani pamięcią nie sięgniesz narodzin

Warto w jakiś sposób zaakcentować odrębność "przecież wczoraj". Może za pomocą kursywy? Albo podzielić wiersz na dwie części, bo pierwsza odnosi się zdecydowanie do przeszłości, druga go teraźniejszości.

Ogólnie oceniam: jest to wiersz "do podobania się".

Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

przecież wczoraj

gładzisz żywiczne słoje i dotykasz rdzenia
dłonią ani pamięcią nie sięgniesz narodzin

Warto w jakiś sposób zaakcentować odrębność "przecież wczoraj". Może za pomocą kursywy? Albo podzielić wiersz na dwie części, bo pierwsza odnosi się zdecydowanie do przeszłości, druga go teraźniejszości.

Ogólnie oceniam: jest to wiersz "do podobania się".

Pozdrawiam,


Glo.

Tak Glo... dziękuję, pomyślę jeszcze nad nim
jest to wiersz z cyklu...mensis ex mense , w tytule każdego z tego cyklu zawarta jest nazwa miesiąca
i treść w jakiś sposób nawiązuje do danego miesiąca...