sejsze

[eka]

wrzesień kończył w chłodzie
dojrzewały wyrzeczenia

milczenia wyprowadzały noc
w morza płytkie lub złe zawróć
mat... skarbie

nawet zmarszczki
w suchych dokach kadłuby pijane

[Ewa Włodek]

wiersz o odchodzeniu? Choć - sama nie wiem. Starek, łódź jako symbol ochrony, a tutaj - pijane kadłuby - więc wielce niepewna ta ochrona. I to "mat..." - kojarzyłoby się może z matem, gdyż powierzchownie tematyka mini marynistyczna, ale ja czytam jak niedokończone "matko", zamienione w pół słowa na "skarbie"...
Ale mogę się mylić, rzecz jasna...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Fałszerz komunikatów]

Wrzesień przyniósł decyzję peelów o czymś ważnym. Peel już odchodził, przekraczał brzeg morza łez, który z pewnością nie był „uśmiechnięty”, sejsze morza ostatecznie zaczynało wyprowadzać go z równowagi. Peelka woła swego jedynego, mogą zaczynać nowy, lepszy etap swego życia, a tu peel podejmuje złe decyzje wchodząc w metaforyczne, niebezpieczne morze.
Peelu, uważaj na sejsze, to bardzo niebezpieczne zjawisko na morzu!
Puenta kojarzy mi się z niepewnym uśmiechem pod wpływem doświadczeń, zwiastującym katastrofę.
Wiersz jak dobry horror - najstraszniejsze czuje się podskórnie

[emcek]

bardzo za konstrukcję metafor i głębię przeżyć, jakby do niego lub kogoś kto nie zrozumiał a należało

[Alek Osiński]

wrzesień kończył w chłodzie
dojrzały wyrzeczenia

milczenie wyprowadziło noc
w morze płytkie i złe
zawróć mat... skarbie

nawet zmarszczki
w suchych dokach
kadłuby pijane

osobiście, tak mi się czyta, trochę widzę tu faktycznie matkę
(poprzez zmarszczki) trochę mat jak ruch nie dający
możliwości ucieczki; kadłuby pijane bez łzy wzruszenia
to faktycznie i ucieczka w odwrażliwienie, ale i także
próba zrozumienia na sucho, żeby mozna znowu wypłynąć
bez przeciekającego dna, ale może i bez celu, jak to w stanie
upojenia?

To oczywiście tylko eksperyment, przepraszam za ewentualną urazę...

[eka]

Ewo, Fałszerzu, Emceku, Alku... piękne dzięki za interpretacje. Każda pasuje. Ewa słusznie zauważyła tonację marynistyczną, co do mata, analogia do sytuacji z szachownicy, nie ma związku z matką.

Alku, jaką urazę? No co Ty przypuszczasz, please...
Przeróbki czytających są dla mnie fascynujące, bo chyba najlepiej uczą i dostarczają cennej informacji o zrozumieniu tekstu.
Twoja jest super, ale ważne, aby wyrzeczenia były jeszcze w fazie dojrzewania, bo jak dojrzeją, sytuacja się zmieni. Były sejsze, ale na głębokim morzu, milczenia (dwóch bohaterów) powiodły statki tam, gdzie nawet jednej fali (zmarszczki), a pijanym można być mentalnie również.
Bardzo Wam dziękuję za podzielenie się wrażeniami.

[em_]

Nie jestem pewna, o czym jest ten wiersz, a to może i lepiej, ale spodobał mi się od pierwszego przeczytania, więc coś w nim jest na pewno.
Pozdrawiam

[iTuiTam]

...
milczenia wyprowadzały noc
w morza płytkie lub złe zawróć
mat... skarbie

nawet zmarszczki
w suchych dokach kadłuby pijane

Najbardziej zatrzymał mnie tytuł, bo poprowadził myśli faliście, wahaniami od tego, co na górze do tego, co na dole.
A wydawałoby się, że stojące wody są spokojne.

Bardzo spodobała mi się metafora milczeń wyprowadzających noc w morza.

[lczerwosz]

Już któryś raz jestem, nie mogłem zrozumieć.
Teraz słyszę monolog martwiącej sie kobiety. Konflikt, teraz jest trudno, ale jeśli by miało być jeszcze gorzej. Dlatego zawróć.
Ale nadal tych doków nie kumam.

[eka]

bo poprowadził myśli faliście, wahaniami od tego, co na górze do tego, co na dole.

Bardzo mi się ten fakt podoba.

Nie jestem pewna, o czym jest ten wiersz, a to może i lepiej

Dzięki, Em_ że podzieliłaś się odczuciem.

Ale nadal tych doków nie kumam.

Doki i kadłuby... a wiesz w zasadzie to tylko ilustrowanie psychiki, tzw. psychizacja (btw okropny termin) krajobrazu, mniej chodzi o treść.
Dzięki, Leszku.