drzewo

[Lucile]

moje drzewo rośnie samo
jeszcze nie umie przejść
płotu gdzie stoi las
którego się boję
w nocy

w nocy moje drzewo
konarami krzyczy
w nocy potykam się
o strachy wspomnień

a rano
rano
uśmiecha się do mnie pęknięciami
kory
i od nowa udajemy
że nigdy nie było
bólu

Eko, wygrzebałam ten "utwór" z samego dna szuflady i nie wiem, czy warto było, ale skoro go już znalazłam, niech tam...
Po dacie widzę, że jest to moja najpierwsza próba "wierszowania". Dlaczego uczennica podstawówki miała takie pesymistyczne nastawienie - już nie pomnę

[Fałszerz komunikatów]

Mała dziewczynka i wspomnienia? Zapewne te dotyczące nieodległych dni
Podoba mi się drzewo, które nie umie przejść płotu. Chyba każdy ma taki element przyrody, który rośnie razem z nim.
Widzę też, że peel miał te same fobie związane z drzewami, co ja, będąc dzieckiem Zresztą na tej podstawie powstał jeden z fragmentów wiersza "Dobranoc kochanie"

i od nowa udajemy
że nigdy nie było
bólu - i znów synchronizacja, utożsamianie się peelki z drzewem i bardzo dobry fragment wiersza.
Kurczę, podoba mi się! Dojrzale napisane jak na dziecko!

[Lucile]

Fałszerzu, przyznam, że nie spodziewałam się tak dobrej opinii merci tres belle. Ponieważ, to moja pierwsza próba, mam do niej specjalny stosunek, jak do dziecka stawiającego pierwsze kroki. Chociaż ten "krzyk konarami" brzmi nieszczególnie, jednak nie chciałam zmieniać tego, co napisała młodziutka Lucile, a tak między nami - to mi jej brakuje - przepadła gdzieś niewdzięcznica i nie chce powrócić c`est la vie.

To prawda, do dzisiaj czuję jakiś szczególny związek z drzewami, szczególnie liściastymi, dlatego o nich piszę i je maluję - taka fobia

Bonne nuit

Lucile

[eka]

moje drzewo rośnie samo
jeszcze nie umie przejść
płotu gdzie stoi las

I ruchomy obraz wywołują te wersy, i refleksję o niedojrzałości.
Dobry wiersz dziewczynki z podstawówki, Lu.

[Lucile]

dziękuję