Tego nie zrobię

[witek kiejrys]

Przez półotwarte drzwi
nie przeciśniesz się z tym bagażem,
jedno z was zostaje na starej pryczy.

Musisz wybrać, czy
na drugą stronę to ty przechodzisz,
czy twoje uczucia.

Próżno prosić o pomoc.
Mógłbym, ale tego nie zrobię.
Decydować trzeba samemu.

Za drzwiami nieznane, o którym
nawet najmniejszym szelestem
nie powie ci nikt.


'Motyw pocztówki' 2011

[eka]

Sugestywne otwarcie, zarysowanie sytuacji lirycznej w pierwszej części.

W drugiej najważniejsze - cel:

Musisz wybrać, czy
na drugą stronę to ty przechodzisz,
czy twoje uczucia.

Zmieniłabym nieznacznie:

Musisz wybrać,
na drugą stronę przechodzisz ty,
czy twoje uczucia.

W trzeciej podkreślenie autonomiczności decyzji bohatera/bohaterki i odmowa w jej współuczestniczeniu.
W końcowej wyjaśnienie czym jest druga strona. Najbardziej liryczna zwrotka.

W ramach refleksji powiem, że nie rozumiem konieczności podejmowania takiej decyzji.
Nie podałeś przyczyny.
Pozdrawiam.

[anastazja]

nie przeciśniesz się z tym bagażem,
jedno z was zostaje na starej pryczy.

W drugiej strofie podobnie, jak eka. Podoba mi się Witku. Pozdrówka.

[lczerwosz]

Przez półotwarte drzwi
nie przeciśniesz się z tym bagażem,
jedno z was zostaje na starej pryczy.

to mi zasugerowało parę małżonków, tylko jedno umiera w danym czasie.

na drugą stronę to ty przechodzisz,
czy twoje uczucia.

No właśnie tym mocniej - ta druga strona.
"twoje uczucia" jako zbyt explicite, jak na wiersz. Wcześniej mówisz o "bagażu".
Wszak rozumiem, że i człowiek, zwłaszcza partner, może być nazwany uczuciem, ale nie uczuciami.

Próżno prosić o pomoc.
Mógłbym, ale tego nie zrobię.
Decydować trzeba samemu.

Pierwsze zdanie niepotrzebne, drugie najbardziej istotne, trzecie też jest niepotrzebnym dopowiedzeniem, jednym słowem zwrotka nadmiarowa mi sie wydaje.

Za drzwiami nieznane, o którym
nawet najmniejszym szelestem
nie powie ci nikt.

Najlepsze, właśnie o to chodziło w tym wierszu, jeśli w ogóle zrozumiałem.

[iTuiTam]

Jak to było z wielbłądem i uchem igły?

Ale Ty nie o tym a o wyborze. Jednak wybór, o jakim piszesz jest niemożłiwy, bo jak można istnieć bez uczuć?

[Alek Osiński]

Musisz wybrać, czy
na drugą stronę to ty przechodzisz,
czy twoje uczucia.

chyba lepiej brzmi

"musisz wybrać, czy
na drugą stronę przejdziesz ty,
czy twoje uczucia"

Początek ciekawi, końcówka "nie powie ci nikt" chyba Witku
trochę zbyt oczywista, warto chyba jednak jeszcze pomyśleć
nad wierszem...

Pozdrawiam

[witek kiejrys]

To wiersz dedykowany koledze/przyjacielowi.
Nasze relacje na temat spraw duchowych/przejścia są krańcowo różne. Wiele o tym rozmawialiśmy. Teraz, oddaleni setki kilometrów, tylko czasami. Tutaj rozmawiam z przyjacielem w wierszu.

Elu, z tego co wiem, uczucia pozostają tutaj.

W wierszu tworzę iluzoryczną szansę, że można zostać (duchem) puszczając w inny wymiar uczucia, ale przecież to niemożliwe, bo uczucia są wartością niematerialną. Nie można dobrowolnie zostać 'trupem', uczucia pozostają wraz z cielesnością, tutaj.
Kwintesencja bytu wędruje dalej. Gdzie, nie wiem, tego mi nie powiedziano. Powiedziano mi tylko, że 'tam' jest niewyobrażalnie zupełnie inaczej.

W trzeciej strofie piszę 'mógłbym pomóc' (Mógłbym, ale tego nie zrobię), w sensie - próbować objaśnić, wytłumaczyć, przekonać. Ale to nie ma sensu, bo w kluczowym momencie choćby otaczał nas tłum, to i tak będziemy sami. Jedni z obawą, inni opanowani panicznym strachem, a jeszcze inni z uśmiechem.

Chociaż dużo wiem, ostatnia strofa i dla mnie jest tajemnicą.

Przepraszam, że zwracam się tylko do Eli, ale kogoś musiałem wybrać. Szanuje każdy głos, każdą opinię i każdą uwagę.

Alku, wcale nie tak oczywiste. - Iluż ludzi docieka!
Znam wiele osób, którym pytania te spędzają sen z oczu. Pośród nich są też bardzo bliskie mi osoby.

Stan łaski jakiego dostąpiłem, nie jest znów aż tak odosobniony. Znam przynajmniej trzy osoby, które mają podobne moim doświadczenia. I wcale nie jest mi z tym lekko, bo w przeciwieństwie do wielu, ja ciągle jeszcze ciągnę uwieszony na grzbiecie ogromny balast.

Wiersz ten wkleiłem okolicznościowo. Dziękuję za uwagę.


Pozdrawiam serdecznie, witek

[iTuiTam]

...
W trzeciej strofie piszę 'mógłbym pomóc' (Mógłbym, ale tego nie zrobię), w sensie - próbować objaśnić, wytłumaczyć, przekonać. Ale to nie ma sensu, bo w kluczowym momencie choćby otaczał nas tłum, to i tak będziemy sami. Jedni z obawą, inni opanowani panicznym strachem, a jeszcze inni z uśmiechem.
...

Mógłbym pomóc - ale tego nie robię, ponieważ każde autonomiczne istnienie jest właśnie autonomiczne i trudno na nie wpłynąć. Jedynie w początkach istnienia istnienia, można silić się o wpływ na decyzje, uczyć, pokazywać, tłumaczyć, siać ziarenka.

Elu, z tego co wiem, uczucia pozostają tutaj.

i to jest problem, bo oznaczałoby to, że ta reszta bez uczuć, to tylko energia, nieokreślona bliżej materia, kształt, substancja, która ma znaczenie dla wszechświata, ale już nie dla nas.

[coobus]

Rozumiem Twoją wizję, Witku. Ale moje pierwsze wrażenie było takie, że trafiam na echo odwiecznego konfliktu serca z rozumem (właśnie te uczucia mnie tam kierunkowały). A Wasza przyjaźń... skoro zaowocowała wierszem, jest piękną przyjaźnią.

[Ewa Włodek]

na drugą stronę przejdziemy, Witku, razem z bagażem uczuć. W końcu są naszą częścią, cząstką składową naszej duszy. Czemu więc miałyby zostawać tutaj, skoro tutaj zostaje zaledwie ciało, czyli materia...
Jest refleksja, Witku, jest...

pozdrawiam ciepło...
Ewa