Mikołaj

[Miladora]

na nos Rudolfa - idą święta
po grudzie grudniem
i po śniegu
na reniferach uprząż spięta
w metalu połysk szklisty
brzegów
skrzypią płozami stare sanie
w poświstach rwą się już
do biegu
po chmurach jakby na dywanie
z workiem prezentów - ważny
szczegół

czerwony nos
za pasem flaszka
gorący grog
i już ślizgawka

na nos Rudolfa - ale frajda
tak lecieć w mroźnym tchu
powietrza
brzęczą dzwoneczki sanie hajda
z księżycem zawiniętym
w precla
kubrak czerwony z wyłogami
pod czapą mina już
świąteczna
lejce i jazda gdzie przed nami
skarpeta znów przy łóżku
dziecka

czerwony nos
za pasem flaszka
gorący grog
i już ślizgawka

[Ewa Włodek]

faaaajnościowy, Miladoro! A refren - jak duuuuzy łyk wytrawnej wiśniówki!!!


Serdeczności mnogie
Ewa

[skaranie boskie]

Przypomniałaś mi, że to już zaraz zima.
No i dobrze, bo wszystko inne o tym zapomniało.
A przy okazji...
Dawno temu, gdy latorośl skarania do jakichś okołozerowych klas uczęszczała, przywlekła do domu znaną piosenkę.

Pada śnieg, pada śnieg,
dzwoni dwoneczkami,
a Mikołaj upił się -
leży pod saniami...

Ot, świąteczne wspominki

Pozdrawiam

[Miladora]

Dzięki, Ewuńka - no to po wiśnióweczce.

Dzięki, Skarańku - w górę flaszka.

Moja Mysz też śpiewała różne niepolityczne pioseneczki.
A Święta tuż tuż...