tło

[emcek]

bywam pastafarianinem czyjejś wizji
dodaj do czarnej listy
nic się nie zmieni a ty
poczujesz się lepiej

w pudełku z matrixem też się psuje
replikacja występuje z brzegów
i tak zły kumpel siada do stołu
jemy naleśniki z serem

jesteś drastycznie blisko
oddycham twoim słowem
myślę - impuls zgubił drogę
gdy nie będę chciał poczekać
spotkam tylko siebie

[lczerwosz]

Zepsute gry komputerowe wikłają bohaterów w pułapkach, przepełniony stos odpowiednik wystąpienia z brzegów dynamicznie powstających wirtualnych warstw. Pytanie, czy czekanie coś zmieni, ewentualność kolejnego błędu naprawiającego nieprawidłowy algorytm, może nie wystarczyć energii z wszystkich elektrowni do zasilania kompka dostatecznie długo.
Super.

[emcek]

[anastazja]

gdy nie będę chciał poczekać
spotkam tylko siebie

- trochę więcej zdrowia zostanie dla peela.

[eka]

Wyznawca czyjejś wizji, ale w ironicznym sensie (Latający potwór makaronu:). Takie samobiczowanie w dalszej części pierwszej zwrotki. Peel komuś się źle przysłużył chyba.

Dalej tło wirtualnego świata, replikacje własnego -ja-. Utożsamianie się z nimi.

W ostatniej - nadzieja. Pojawia się ktoś, na kogo warto czekać, aby nie pogrążyć się w gorzkiej scenerii.

Dobrze napisany wiersz.

[Hosanna]

początek smutny
brak przyjaciół (tylko zły kumpel)
choroba (może nowotworowa bo nadmiar replikacji)
i kobieta która odrzuciła lub jest obawa że odrzuci
a już wystąpiła potrzeba bliskości
została (z nią) zaznana

teraz smak samotności będzie jeszcze trudniejszy i bardziej gorzki

.. "chciał poczekać" - budzi nadzieję bo jeśli bohater zechce to wszystko może się dobrze skończyć
ale czy będzie miał siłę
i czas
i czy zechce

?