przeminęło z wiatrem

[EdwardSkwarcan]

cóż z tego że mi jesień wiersze opowiada
skoro gaśnie na ustach dawny uśmiech wiosny
już tylko we wspomnieniach młodości ballada

minął czas kiedy rosłem niczym w zbożu bławat
przekwitły dni radosne zapał lata ostygł
daremnie smutna jesień wiersze opowiada

marzeniem można jeszcze w ciszy serce kłamać
uparcie brnąc myślami przez pożółkłe osty
do miejsc gdzie kołysała młodości ballada

szept nie tchnie optymizmem zima się zakrada
nie zabarwi rumieńcem blady słońca promyk
tęsknota za straconym wiersze opowiada

kwitnie żal szans życiowych samotności dramat
zbyt późno na wędrówkę śniąc cmentarne tropy
nocami łzy wyciska młodości ballada

zostało babie lato szron gdzieniegdzie okrył
ciągle wstecz spoglądają zapatrzone oczy
jeszcze jesień szeleszcząc wiersze opowiada
już tylko we wspomnieniach młodości ballada

[Leon Gutner]

Po raz drugi z osiągniętą za pierwszym razem, sympatią

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Zadbałeś o modyfikację powtórzeń, a to najtrudniejszy kawałek villanelli.
Można ciut pomarudzić patrząc na rymy.

uparcie brnąc myślami przez pożółkłe osty

Ten wers kupuję.

Pozdrawiam.

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za komentarze

[Liliana]

z podziwem, Ed, villanella to trudny gatunek, przynajmniej dla mnie,

pozdrawiam

[misza]

I popłynęła villanella, prawie klasyczna (chodzi o niektore rymy),
jesienna i bardzo nastrojowa

[coobus]

Nostalgiczny, pasujący nawet do cmentarnej zadumy nad grobami bliskich. Do rachunku i podsumowań. Pasujący do tych listopadowych dni, które mają dla nas kilka ważnych znaczeń.
Z uznaniem, Edwardzie