krople jesieni

[alchemik]

na siwym niebie
kluczem lecą żurawie
w jesieni wrota

*

liście w bukiecie
barwią czas zamiast kwiatów
nałożę palto

*

w zaciszu kuchni
zapach konfitur z dyni
jesienny specjał

*

w koronie drzewa
dolary zmieniasz w złoto
jak cię pokochać

*

srebro we włosach
dar pajęczego lata
pokocham smutek

*

słońce na niebie
zakwita chryzantemą
czas na wytchnienie

*

wierzba płacząca
zaczyna gubić liście
w końcu łzy roni

*

jesienne morze
spieniona niepogoda
czas już wybaczyć

*

z kolczastych objęć
wychyla rudą głowę
kasztan na szczęście



J.E.S.

[Alek Osiński]

Forma - ciekawa, to faktycznie wygląda jak kropla jesieni
ściekająca po szybie, żeby powoli tracić impet, co do
poszczególnych cząstek, niektóre wydają się zbyt statyczne,
charakterystyczne dla oczywistej jesiennej posługi, ale bo
ja wiem, może właśnie na tym ma się zasadzać... sens zimy

[Lucile]

Precyzyjnie odmierzone 9 kropel...haiku.
4 i 9 kropelka jesieni

Jednak już wkrótce

nadejdzie zima
błyśnie zorza polarna
złudna nadzieja


Pozdrawiam i życzę miłego weekendu

Lucile

[eka]

Forma - ciekawa, to faktycznie wygląda jak kropla jesieni
ściekająca po szybie

Cytuję wypowiedź Alka, bo wiesz, regulamin portalu mówi o możliwości publikacji dwóch utworów dziennie, a tu w zasadzie mamy ich dziewięć.
Ale, faktycznie, nie tak temat łączy "krople jesieni", bo o jesieni można napisać setki różniących się wierszy, a forma o której napisał Alek.

Nie znałam tego utworu, podoba mi się, nie wszystkie uwzględniają wymogi haiku, ale to nieważne. Jest lirycznie, i to bardzo.
Najbardziej dla mnie tu:

jesienne morze
spieniona niepogoda
czas już wybaczyć