Poezja

[Cyjanek]

Dziewczynka w skarpetkach zamiast rękawiczek, nie widzi
na jedno oko. Wiatr jej rozkołysał usta, więc tańczy głową.
Dopóki ja tu jestem, nie zdechnie z głodu.

Spotykamy się na brzegu ruchliwej ulicy, gdzie samochody za
nic mają przechodniów. Balansując pomiędzy kołami ja piszę
do niej listy z krawężnika, ona odpowiada mi kawałkami betonu.

Nic nie pozostało z mas ludzkich, jest tylko błoto pod
paznokciami i deser z płuc wyprutych nad żądanie. Ktoś bokiem
staje do wiatru i depcze schron przeciwatomowy.

Stopy przekreślono mi kołami, wypisuję się z listów gończych.
Dziewczynko, która masz tyle wiary ile łupieżu, zapomnij o mnie
i zgaś nocną lampkę na znak, że dogadujemy się tylko w snach.

[eka]

Bardzo oryginalnie, turpistyczne ramy, gorzko i melancholijnie.
Świetna sytuacja, poeta i poezja na przeciwległych krawędziach chodników, rzeczywistość jak głośna ulica szybkiego ruchu, uniemożliwia ruch podmiotu (stopy przekreślono mi kołami).
Poezja też w marnej kondycji, pogubiona, z niepełnym spojrzeniem, na listy odpowiada kawałkami betonu.
Bardzo obrazowe, sugestywne są dwie pierwsze odsłony.
Trzecia bardzo odstaje od nakreślonej sytuacji, wiąże się oczywiście z odczuwaniem grozy i beznadziei świata, ale brak tutaj konsekwencji obrazu dwóch pogubionych autsajderów, szkoda.

Wewnętrzna trauma peela w ostatniej zwrotce zupełnie przekreśla istnienie poezji w tym wymiarze, racjonalność snu to jedyne miejsce spotkania z nią.

Wiersz może wywołać dyskusję, prowokuje również każdego indywidualnie do określenia status quo muzy, którą Ty pozbawiasz prawie wszystkich atrybutów.
No tak, dobija ten brak nadziei wykluczonych, zepchniętych na krawędź świata.

Nie potraktuj przypomnienia o przecinku w ostatniej cząstce, jako kół przygniatających Ci stopy, okey?
Pozdrawiam.
Naprawdę bardzo interesujący wiersz.

[Cyjanek]

Cześć eka dzięki za czytanie i komentarz. Mogła byś coś bliżej o tym przecinku, bo patrzę i nie widzę miejsca w które mógłbym go wstawić.

Pozdrawiam

[eka]

Za Dziewczynko...

[Cyjanek]

Już dodałem

[witek kiejrys]

Tytuł wyjaśnia. Teraz przynajmniej wiem, co to jest Poezja.
Jak to dobrze, że jestem tylko grafomanem.

Pozdrawiam

[coobus]

za całość. Za satysfakcję jaką wyniosłem z czytania. Chyba to, czego podświadomie szukam.

[eka]

Wiatr jej rozkołysał usta, więc tańczy głową.
Dopóki ja tu jestem, nie zdechnie z głodu.

Bardzo ten fragment mi się podoba. I całość również.


Gdyby na Ósmym wystawiano oceny, byłaby najwyższa nota. Cyjanku, ale nie zatrujesz mi tym wierszem mojej wizji poezji. Zupełnie od karmiących niezależnej.
Pozdrawiam.