negatyw

[datura]

proszę nie publikujcie moich wierszy
przed śmiercią
po i w trakcie

są żalem i wyrzeczeniem
a ja jestem szczęśliwa

dziewczyny która ukrywa się
między słowami
nie zna nikt

najbardziej ja sama

[Fałszerz komunikatów]

Kolejny wiersz o procesie tworzenia wiersza. Czy rzeczywiście pisząc, uruchamia się nasza podświadomość? Podejrzewam, że tak. Dlatego pisanie to proces wielkiej odwagi.
Serio mamy nie publikować?

[datura]

Fałszerzu, wątpie, czy ktoś by się pokusił;)
a co sądzisz o utworze?

[Fałszerz komunikatów]

Podoba mi się pierwsza strofa - jest cudnie pesymistyczna

[Alek Osiński]

Podoba się. jest pomysł i pewność
(chociaż może w niepewności)

ale to tylko podkreśla rozszczepienie pnia,
który powinien być cały, żeby zrodzić owoc...

może dla podkreślenia dwoistości w ostatnim
wersie "ona" zamiast "ja" lepiej by działało,
ale to drobnostka...

Pozdrawiam

[eka]

proszę nie publikujcie moich wierszy
przed śmiercią
po i w trakcie

są żalem i wyrzeczeniem
a ja jestem szczęśliwa

dziewczyny która ukrywa się
między słowami
nie zna nikt

najbardziej ja sama

Wiersz ma konkretną myśl, wyrażenie sprzeczności między życiem a twórczością.
Ciekawy zabieg, bo podmiot liryczny w wierszu mówi o podmiocie lirycznym w swoich wierszach, aż się uśmiechnęłam.
Ale wiesz co, to wyznanie szczęścia mnie nie przekonuje, mam traktować je jako super ego, które nie rozumie swej podświadomości?
No chyba, że tak.



jestem szczęśliwa


nie publikujcie moich wierszy
przed śmiercią
po i w trakcie

są żalem

dziewczyny która ukrywa się
między wersami
nie znam jej

--------------------------------
Pozdrawiam, Daturo.

[Hosanna]

pisać publicznie do jakichś nich - "nie publikujcie moich wierszy" to takie samozapzreczenie ze nie ugłaska tego nawet kokieteria ze autorka nie zna dziewczyny ze swoich wierszy
to jest niewiarygodne