Zorze i zmierzchy (1)

[Gloinnen]

Zorze i zmierzchy (1)

1.
W ciemnym pokoju
ciche uderzenia.

Zegar?
Ludzka twarz?

2.
Kto by pomyślał; w zetknięciu dwóch chłodów
nagle tyle ognia.
Aż do oślepienia.

3.
Odjęte od ust światło
ucieka przez szybę.

Na wyciągnięcie ręki.


____________________
Glo.

[lczerwosz]

1.
W ciemnym pokoju
ciche uderzenia.

Zegar?
Ludzka twarz?

miarowe tykanie, bicie, kroki. Oddech, nie. raczej nie. A jednak uderzają, po cichu, w same myśli, do głębi. Przeczucia. Doznania związane z cyklicznymi zmianami ciśnienia krwi w skroniach. Uderzenia. Oddziaływają na emocje.
A jeśli kroki, nerwowe chodzenie, czekanie. Też emocje, i to jakie.

2.
Kto by pomyślał; w zetknięciu dwóch chłodów
nagle tyle ognia.
Aż do oślepienia.

Antymateria zimna, materia zimna. A razem - promieniowanie. Tylko jak on się uchował, taki anty. Powinien dawno się spalić w środowisku.

3.
Odjęte od ust światło
ucieka przez szybę.

Na wyciągnięcie ręki.

No właśnie. Jeden nieostrożny ruch, słowo. I ucieka. Ale nie dalej, niż na wyciągnięcie. Droczy się, chce być goniony. Wie, jak stał się potrzebny. Jak jedzenie.

[Alek Osiński]

Zegar?
Ludzka twarz?

to ciekawe, bo jakby miało dotyczyć...nie tykaj,
a tykasz, chociaż czas się liczy w innym
jakby mniej zobowiązującym świecie,
od którego zaczyna się liczenie..


Trzecia część, jak dla mnie najbardziej pojemna,
bo mieści się w kosmicznej harmonii orbit
i zawiera w sobie istotę krążenia wokół
własnej osi i słońca, w kosmicznym, niezbadanym,
ale i nieugiętym cyklu, gdzie wszystko jest
w zasadzie na wyciągnięcie ręki, ale i jakby
ręką jednocześnie... przepraszam

za przydługą dywagację

[Bożena]

wszystkie cząstki są wielowymiarowe i mają moc- podobnie ja Alek- trzecia cząstka- mnie przeniknęła- może dlatego, że niedawno tak blisko byłam uciekającego światła- Glo- pozdrowienia ślę

[eka]

Nakreślenie scenerii i dalej taka aforystyczna niemal forma.
Ucieka przez szybę - w wersy.